Ευχές για το 2012

Μια και σίγά - σιγά αρχιζουν οι άδειες των διακοπών, με αυτό το post θέλω να δώσω τις ευχές μου για το νέο έτος που μας ανοίγει την πόρτα...

Χωρίς βαρύγδουπες δηλώσεις... για το 2012

Να έχουμε όλοι μας την υγείας μας... πάνω από όλα και πρώτα από όλα!!!!
Να έχουμε κοντάς μας ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπάνε ( βλ. οικογένεια , καλούς φίλους κτλ. ) και να τους αφιερώνουμε όσο περισσότερο χρόνο μπορούμε.
Να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο... όσο κι αν φαντάζει δύσκολο σε κάποιες περιπτώσεις
Να χαμογελάμε ... δεν κοστίζει τίποτα...
Να προσπαθούμε πάντα για το καλύτερο τόσο για εμάς όσο και για την κοινωνία μας...

και σε ένα χρόνο από τώρα να ατενίζουμε με ακόμα μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον μας!

Καλές γιορτές σε όλους εμάς και τις οικογένειές μας!!

Java EE 6 Application ως Client για το web service Μη Φυσικών Προσώπων της ΓΓΠΣ

Με αφορμή την πρόσκληση του κ. Σπινέλλη για κατάθεση παραδειγμάτων χρήσης του web service Μη Φυσικών Προσώπων και έχοντας λίγο χρόνο το ΣΚ αποφάσισα να γράψω μία μίνι εφαρμογή για το σκοπό αυτό.
Το maven project που ετοίμασα (http://code.google.com/p/gsisclient) χρησιμοποιεί τις παρακάτω τεχνολογίες
- Java EE 6
- JSF 2
- XHTML
- PrimeFaces 2.2.1

Το παράδειγμα (.war ) έχει δοκιμαστεί με επιτυχία σε GlassFish 3.1 αλλά λογικά θα τρέχει σε όποιον Application Server υποστηρίζει Java EE 6. ( Υπάρχει διαθέσιμο για download στο : http://gsisclient.googlecode.com/files/gsisclient.war )

Για να εκτελεστεί σωστά πρέπει να υπάρχει το http://gsisclient.googlecode.com/files/RgWsBasStoixNSoapHttpPort.wsdl στο root του C: Εναλλακτικά μπορείτε να το αντιγράψετε όπου επιθυμείτε αλλά θα πρέπει να γίνουν οι κατάλληλες τροποποιήσεις στον κώδικα.
Το παραπάνω δε θα χρειάζονταν αν υπήρχε το σωστό location στο αρχικό WSDL. ( https://www1.gsis.gr/wsgsis/RgWsBasStoixN/RgWsBasStoixNSoapHttpPort?wsdl )
Μετά το deployment στον Application server η μινι-εφαρμογή "τρέχει" στο context /gsisclient 
Ένα printscreen μπορείτε να βρείτε στο : http://gsisclient.googlecode.com/files/gsisclient.png
Τέλος εκτός από την αναζήτηση και προβολή των στοιχείων με βάση το ΑΦΜ, το παράδειγμα περιλαμβάνει και έλεγχο εγκυρότητας ΑΦΜ. Μέσα στον κώδικα υπάρχουν τα κατάλληλα Unit Tests για όλες τις κρίσιμες μεθόδους.

Το δημοψήφισμα και ο Top Chef

Εχθές (01/11/2011) , ο κ.κ. Πρωθυπουργός της χώρας ανακοίνωσε μεταξύ άλλων τα διλήμματα που σκέφτεται να θέσει στον ελληνικό λαό.
- ΝΑΙ ή ΟΧΙ στη νέα δανειακή σύμβαση
- ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην Ευρωπαϊκή Ένωση
- ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο Ευρώ.

Πολλά θα μπορούσε να σχολιάσει κάποιος ειδικά για τα δύο τελευταία και σίγουρα οι πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές έχουν ήδη ξεκινήσεις τις δικές τους εκτιμήσεις.
Η παρακάτω μικρή ιστορία ωστόσο ταιριάζει απόλυτα στα παραπάνω:

Υπήρχε κάποτε ένας μέτριος σεφ. Ήξερε να μαγειρεύει μερικά φαγητά και κυρίως είχε τη στήριξη του πατέρα του σε ότι και να έκανε. Ο πατέρας του κάποια στιγμή έφυγε από τη ζωή και ο σεφ έμεινε μόνος του. Με κάποιο μαγικό τρόπο ( ελλείψει άλλου συναγωνιστή μάλλον ) ανακηρύχτηκε master / top chef και οι μετοχές του ανέβηκαν κατακόρυφα. Όλοι ήθελαν να δοκιμάσουν τα φαγητά του. Μία μέρα αποφάσισε να ακολουθήσει μία συνταγή για ένα φαγητό με την οποία ήταν όλοι αντίθετοι και δεν την ήθελαν. Η συνταγή αυτή ήταν τόσο αλλοπρόσαλλη που ακόμα κι ένας junior chef ήξερε ότι θα ήταν σκέτη αποτυχία. Παρόλα αυτά και παρά τις έντονες αντιδράσεις αυτών που θα έτρωγαν το φαγητό ο Master Chef συνέχισε ακάθεκτος χωρίς να ακούει τις φωνές διαμαρτυρίας και να ζητάει την άποψη. Το φαγητό ψήνονταν αργά και βασανιστικά στο φούρνο και 10' πριν το βγάλει ο master chef αποφάσισε να "ακούσει" τους "διαμαρτυρόμενους". Τους θέτει λοιπόν το εξής ερώτημα:
- Θέλετε να βγάλω το φαγητό και να το φάτε ή να το αφήσω να καεί και να μην έχετε να φάτε τίποτα;

Μαζί με το παραπάνω ερώτημα τους θέτει και άλλα δύο εξίσου "σημαντικά".

- Θέλετε να πετάξουμε το φούρνο που αγοράσαμε πριν από 7 χρόνια και να πάρουμε πίσω τον παλιό μας;
- Θέλετε να διακόψουμε τη σύμβασή μας με τη ΔΕΗ και να χρησιμοποιούμε άλλες παροχές ενέργειας;

Καλή μας όρεξη!

Ήρθαν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά

1.11.11 σήμερα... η πρώτη ημέρα του Νοεμβρίου και νομίζω ότι πλέον πρέπει να επισπεύσουμε τον ερχομό των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. 'Άλλωστε τα πρώτα "εποχιακά" καταστήματα ήδη έχουν ανοίξει τις πόρτες τους για ψώνια τέτοιου είδους πριν την παρέλαση ( που δεν έγινε ).

Λέγοντας Χριστούγεννα δεν εννοώ φυσικά όλες αυτές τις αμερικανο συνήθειες που όλοι μας ( πρώτος εγώ ) ακολουθούμε πιστά τα τελευταία χρόνια. Έχουν βέβαια και αυτές τη χάρη τους, κυρίως για τα παιδιά και όντας πατέρας δεν έχω σκοπό να τις σταματήσω φέτος. Και δένδρο θα στολίσουμε και κάλτσες στο τζάκι θα βάλουμε και από όλα θα έχει ο μπαξές.

Πάνω από όλα όμως πιστεύω ότι ειδικά φέτος, χρειάζεται να μπούμε όλοι μας πιο νωρίς στο κλίμα των Χριστουγέννων.  Από σήμερα αν γίνεται.... και ας το κρατήσουμε ( το κλίμα ) για δύο μήνες... Το πνέυμα αυτών των γιορτών αφορά πρωτίστως την αγάπη, τη συμφιλίωση, τη βοήθεια προς το συνάνθρωπο. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να μοιράσουμε απλόχερα την αγάπη μας για τους επόμενους δύο μήνες τουλάχιστο... δεν είναι λίγο... το 1/6 του έτους. Ας ξεχάσουμε εμπάθειες, αντιπάθειες, προσωπικές διαφορές,"έχθρες" από τώρα μέχρι να μας έρθει με το καλό το 2012. Ας έρθουμε πιο κοντά στην οικογένειά μας, τα παιδιά μας, τα αδέρφια μας, τους φίλους μας ή όποιους θεωρούμε δικούς μας ανθρώπους. Ας βοηθήσουμε στο μέτρο που μπορούμε αυτούς που το έχουν πραγματικά ανάγκη και είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι κάτι θα αλλάξει μέσα μας αλλά και στην κοινωνία μας. Τα λαμπάκια, τα φωτάκια και οι στολισμοί έρχονται για να μας υπενθυμίσουν τη γιορταστική ατμόσφαιρα, αλλά πρίν από αυτά ας φωτίσουμε εμείς πρώτα την καρδιά μας και μετά τον συνανθρώπων μας και ίσως όλα τα υπόλοιπα μας φανούν διαφορετικά.

Ήρθαν τα Χριστούγεννα λοιπόν και η Πρωτοχρονιά!!!

Πες την... κι ας μη σε ακούσει κανείς!!

Ένα πράγμα που δεν αντέχω, είναι η αγένεια. Και ιδιαίτερα απο καταστηματάρχες, περιπτεράδες, ταξιτζήδες, και επαγγελματίες τέλος πάντων που σκοπός τους είναι να σε εξυπηρετήσουν. Πας να πάρεις τσιγάρα στο περίπτερο, και είναι ο περιπτεράς εκεί, μέσα απο το μικρό παραθυράκι του, με την άσπρη φανέλα του και τη μικροσκοπική τηλεόραση, με κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα και βλέμμα «Δεν μας χέζεις κι εσύ». «Καλημέρα» του λες, σε κοιτάει σαν βόδι. Ζητάς τα τσιγάρα σου, στα δίνει, πληρώνεις, «Ευχαριστώ πολύ» του λες, συνεχίζει να σε κοιτάει σαν βόδι. Σκέφτεσαι πως μάλλον είναι μουγκός ο άνθρωπος, και τσάμπα έχεις αρχίσει να σιχτιρίζεις απο μέσα σου. Για να το επιβεβαιώσεις επιλέγεις να τον ρωτήσεις για κάτι «πόσο κάνει». Διαλέγεις βέβαια κάτι που να κοστίζει περισσότερο απο 10 ευρώ αλλιώς θα στο δείξει με τα δάχτυλα, και σε κάθε περίπτωση αποφεύγεις να ρωτήσεις για κάτι που κοστίζει ακριβώς ένα ευρώ γιατί είναι ικανός να στο δείξει με το μεσαίο δάχτυλο. «Πόσο κάνει το περιοδικό 'Φίλοι του χαρταετού';» (Όχι το πρώτο τεύχος που είναι σε τιμή γνωριμίας, το δεύτερο που πλέον έχουμε παραγνωριστεί). «Εικοσιτρήα ευρώ» λέει κοφτά, και αναρωτιέσαι πως κατάφερε να κάνει ορθογραφικό λάθος στον προφορικό λόγο, και μάλιστα σε φωνήεν. Αφού λοιπόν μπορεί να μιλήσει, γιατί είναι τόσο δύσκολο να χρησιμοποιεί κατά καιρούς τις τρεις λεξούλες «καλημέρα, ευχαριστώ, παρακαλώ»;? Το ίδιο συμβαίνει και για πολλούς ταξιτζήδες, που ανοίγουν το στόμα τους μόνο για να πουν «σιγά τη μπόρτα». Ούτε που πας δεν σε ρωτάνε, αν δεν μιλήσεις θα ξεκινήσει και θα σε πάει όπου γουστάρει αυτός.

Αλλά ακόμα πιο πολύ μου τη δίνουν οι γείτονες που δεν απαντάνε όταν λες μια καλημέρα. Πόσο γαϊδούρι μπορεί να είσαι, για να σε χαιρετάει ένας άνθρωπος και να μην γυρίζεις καν να τον κοιτάξεις;? Εντάξει, ο ταξιτζής μπορεί να έτυχε σε άσχημη μέρα, να είχε τα δικά του, να δούλευε όλο το βράδυ, οτιδήποτε. Σε όλους τυχαίνει να μας πάει στραβά μια μέρα και να μη γουστάρουμε να μιλήσουμε σε άνθρωπο. Μπορούμε όμως να λέμε μια καλημέρα όταν συναντάμε τον γείτονα καθημερινά στο δρόμο, στο ασανσέρ, στην είσοδο. Δεν θα μας πέσει ο κώλος. Τυχαίνει πολλές φορές να πω καλημέρα σε κάποιον άγνωστο που έτυχε να μπούμε μαζί στο ασανσέρ της πολυκατοικίας μου, και να με κοιτάξει με απορία λες και τον ρώτησα για μεντεσέδες. Ελάχιστοι είναι αυτοί που θα χαμογελάσουν ευγενικά μόλις σε δουν και θα σε χαιρετήσουν, ακόμα κι αν δεν σε ξέρουν.

Χαμογελάστε λοιπόν στους γύρω σας, και πείτε μια καλημέρα. Σίγουρα θα τους ανεβάσετε τη διάθεση αλλά και τη δική σας. Έχουμε καταλήξει να μένουμε για χρόνια στην ίδια γειτονιά και να μην έχουμε ανταλλάξει κουβέντα. Ο κόσμος έχει ανάγκη απο καλοσύνη, ευγένεια, γενναιοδωρία, ευαισθησία. Ας ξεκινήσουμε απο τα βασικά λοιπόν, απο ένα χαμόγελο και μια καλή κουβέντα.

Πηγή : http://www.syrtari.gr/758/social/say-goodmoring

Καλημέρα!

Στο μονοπάτι σαν θα βγεις

μιας ανοιξιάτικης αυγής

να μη ξεχάσεις να της πεις

μια καλημέρα της ζωής

Μια καλημέρα είναι αυτή

πεσ' την κι ας πέσει χάμω

Παλάτια χτίζουν οι θεοί

και μεις πάνω στην άμμο

Με τα χαράματα σαν βγεις

από την πόρτα της ζωής

μια καλημέρα να της πεις

κι ας είσαι μόνος μεσ' τη γης

Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου 

Μουσική: Μάνος Λοΐζος 

Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου

Ο Steve και η αδικία...

"Έφυγε" δυστυχώς εχθές τα χαράματα όπως όλοι γνωρίζουμε ο συν-ιδρυτητής της Apple , Steve Jobs. Όλα τα media ( παραδοσιακά και social ) καθώς και εκατομμύρια κόσμου "θρήνησε" για την απώλειά του.
Ήταν πράγματι ένας αγωνιστής, ένας οραματιστής ... ένας ιδεολόγος ο οποίος καινοτόμησε τεχνολογικά ουκ ολίγες φορές. Πολλοί θα θέλανε να του έχουν μοιάξει και τον έχουν ως πρότυπο επαγγελματικής πορείας.

Μήπως όμως είναι λίγο υπερβολικά όλα τα παραπάνω;
Αν δεν κάνω λάθος τα Mac δεν έχουν κυριαρχήσει στον κόσμο...  να ναι καλά ο Bill... 
Τα Ipad / iPhone τι μου έχουν προσφέρει στην ουσία; Μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτά; Μια χαρά... και δε βλέπω να μου λειπει κάτι... από το απλοικότατο κινητό που έχω!!! Μάλλον στις εταιρίες κινητής προσφέρουν συμβόλαια για Broadband και MBs....

Τι θέλω να πω με τα παραπάνω... Η εικόνα του Steve Jobs γιγαντώθηκε, ίσως και με το χεράκι της Apple, από όλα τα Media στον κόσμο... με αποτέλεσμα να είναι πασίγνωστος... ακόμα και στις πέτρες.. .
Πόσο άδικο όμως ειναι αυτό για χιλιάδες άλλους ανθρώπους που IMHO έχουν προσφέρει πολλά περισσότερα στην ανρθωπότητα; Θα θρηνήσουμε άραγε τους επιστήμονες που βρήκαν το εμβόλιο κατά τον καρκίνο της μήτρας; του μαστού; και εκατοντάδων άλλων εμβολίων; Θα θρηνήσουμε τους γιατρούς χωρις σύνορα που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στο να βοηθούν άλλους ανθρώπους που βρίσκονται ένα βήμα πριν το θάνατο; Θα θρηνήσουμε άραγε όλους αυτούς που πάνω από όλα βάζουν το συνάνθρωπο;

Φυσικά και όχι.... γιατί πολύ απλά... ούτε καν τους γνωρίζουμε

Σε ευχαριστούμε Steve που μας θύμισες την αδικία που επικρατεί στον κόσμο μας!

Η κρίση στην Ελλάδα δεν εμφανίστηκε την τελευταία τριετία...

Η κρίση στην Ελλάδα δεν εμφανίστηκε την τελευταία τριετία. Ζει και βασιλεύει στον τόπο μας εδώ και τριάντα πέντε χρόνια. Προφανώς και δεν αναφέρομαι σε καμία "οικονομική κρίση" ή όπως αλλιώς έχει χαρακτηριστεί. Πριν προχωρήσω, ωστόσο, στην τεκμηρίωση του παραπάνω επιχειρήματος ας δούμε λίγο τα πράγματα όπως παρουσιάζονται σήμερα. Σύμφωνα με τις προβλέψεις με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αργά ή γρήγορα το χρέος μας ως χώρα θα επανέλθει σε ανεκτά επίπεδα ώστε να μπορούμε και πάλι να δανειστούμε από τις αγορές. Από εμάς (ως πολιτική ηγεσία) εξαρτάται ποιο δρόμο θα επιλέξουμε (πτώχευση ή συνεχή αναγκαία αλλά σκληρά μέτρα), όμως, όπως ανέφερα το χρέος θα επανέλθει σε λογικά πλαίσια χωρίς, εννοείται, να αλλάξουμε και πάλι νόμισμα. Μένει να δούμε αν αυτό θα γίνει σε έξι μήνες, ένα χρόνο ή μία δεκαετία. 

Θα έρθει λοιπόν εκείνη η στιγμή που κάποιος πολιτικός ή ένας αξιωματουχος του Δ.Ν.Τ. θα μας ανακοινώσει τα ευχάριστα νέα. Φαντάζομαι ότι θα νιώσουμε όλοι μας ανακούφιση. Θα σταματήσουμε τα ψυχοφαρμακα ή ότι άλλο παιρνουμε και θα επιστρέψουμε στους ρυθμούς και τις συνήθειες που είχαμε μέχρι και τα μέσα του 2009. Σωστά; Γιατί όχι; Άλλωστε εμείς δε φταίμε αν δεν έκαναν οι κυβερνήσεις που οι ίδιοι επιλέξαμε τη δουλειά τους σωστά. Δε φταίμε εμείς αν παράγουμε λιγότερα ως χώρα από όσα ξοδεύουμε. Δε μας πολύ - νοιάζει άλλωστε. Εμείς και οι δικοί μας, να περνάμε καλά. Αυτό αρκεί! Αν λοιπόν η Ελλάδα της μεταπολίτευσης χρειάστηκε 35 χρόνια για να φτάσει στη χρεωκοπία... η Ελλάδα της μετα-χρεωκοπίας θα χρειαστεί πολύ λιγότερα... να είμαστε βέβαιοι για αυτό.

Και γιατί θα συμβεί αυτό; Για τον απλό λόγο ότι η κοινωνική κατάρρευση στη δική μας περίπτωση έχει προηγηθεί προ πολλού από την οικονομική κατάρρευση. Είμαστε από τις ελάχιστες χώρες που η χρεωκοπία οφείλεται κυρίως στην ανυπαρξία κοινωνική συνείδησης και λιγότερο σε λανθασμένους οικονομικούς χειρισμούς. Αν περιμένουμε την ανόρθωση της οικονομίας μας για να αλλάξει η κοινωνία μας είμαστε γελασμένοι. Τα κοινωνικά μας "ήθη και έθιμα" έχουν φέρει την Ελλάδα στην οικονομική εξαθλίωση που βιώνουμε όλοι μας και ας το επαναλάβω, η κοινωνική εξαθλίωση έχει προηγηθεί εδώ και πολύ καιρό! 

Μόνο όταν σταματήσουμε να συμπεριφερόμαστε με προσωπικά, οικογενειακά ή συντεχνιακά κριτήρια, η κοινωνίας μας θα αρχίσει να αλλάζει σταδιακά. Θα περάσουν σίγουρα πολλά χρόνια, ίσως όσα χρειάστηκαν για να την καταστρέψουμε, για να επανέλθει όπως πρέπει. Η γενιά που σήμερα είναι τριαντάρηδες - σαραντάρηδες είναι οι πιο άτυχοι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, διότι στην πλειοψηφία τους μεγάλωσαν με λάθος προσανατολισμό. Τώρα όμως είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ευκαιρία να δώσουν στα παιδιά τους τα εφόδια με τα οποία θα μπορέσουν να δημιουργήσουν τις κοινωνικές δομές που αξίζουμε. Ίσως κάποιο από εμάς να μπορέσουν αλλάξουν λίγο."You cannot teach old dog, new tricks", ανέφερε μία διαφήμιση στηριζόμενη στο ομώνυμο σκωτσέζικο ρητό.Ίσως και να ισχύει και στους ανθρώπους. Οπωσήποτε όμως δεν ισχύει για τα παιδιά και τους έφηβους. Ας μή τους διδάξουμε τα λάθη με τα οποία έχουμε πορευτεί μέχρι σήμερα. Ας τους μάθουμε το σωστό, το δίκαιο, την αξιοκρατία, την επιμονή, την υπομονή, την αγάπη, την αυτοεκτίμηση και κυρίως το σεβασμό προς το συνάνθρωπό! 

Να είμαστε σίγουροι ότι η νέα γενιά, με τη δική μας καθοδήγηση, έχοντας μάθει από τα λάθη, θα μας βγάλει ασπροπρόσωπους και αν είμαστε καλά θα προλάβουμε να ζήσουμε έστω και στα γεράματα μία Ελλάδα, μία κοινωνία με πραγματικές αξίες και αρχές.

Η "ηλεκτρονική" συνταγογράφηση στην Ελλάδα

Πρόσφατα χρειάστηκε να επισκεφτεί ένα συγγενικό μου πρόσωπο έναν γιατρό, συμβεβλημένο με τον ΟΠΑΔ. Μετά την εξετάση και το πόρισμα ήρθε η ώρα της συνταγής και ως εκ του θαύματος, και με καμάρι μας λέει:"Δε χρειάζεται το βιβλιάριό σας, θα σας γράψω τη συνταγή ηλεκτρονικά". "Επιτέλους, λέω από μέσα μου. Μπορέσαμε και κάναμε ένα μεγάλο έργο ως χώρα με μερικές χιλιάδες ευρώ! ". Καθήσα, λοιπόν και περίμενα να εκτυπωθεί η συνταγή. Μετά από 10' αναμονής, ο γιατρός μας πληροφορεί ότι δε μπορεί να συνδεθεί στο σύστημα και για να μην περιμένουμε θα την καταχωρήσει κάποια άλλη στιγμή και θα μας πάρει τηλέφωνο να περάσουμε να την πάρουμε. Πρόσθεσε δε ότι μία στις δύο συνταγές δεν μπορεί να τις γράψει την ώρα που χρειάζεται ή κάνει περισσότερο χρόνο από την ίδια την εξέταση του ασθενούς. Για πολλά φάρμακα μπορεί να κάνει και μισή ώρα, ρίχνοντας τις ευθύνες στο.... "σύστημα". 

Άρχισε ήδη σιγά σιγά να μου φεύγει ο αρχικός ενθουσιασμός για το "μεγάλο έργο" της Υγείας. Μετά από δύο ημέρες μας καλεί πράγματι ο γιατρός και πηγαίνουμε να πάρουμε τη συνταγή, την οποία και προσκομίζουμε στο φαρμακείο χωρίς να χρειαστεί πλέον η παραδοσιακή θεώρηση από τον ΟΠΑΔ. "Πάλι καλά", αναθαρρώ. "Τουλάχιστο γλιτώσαμε την επιπλέον αναμονή στην ουρά του ΟΠΑΔ!". 

Το άλλο πρωί μας τηλεφωνεί ο φαρμακοποιός λέγοντάς μας ότι η συνταγή είναι ελλιπής(!!!). Πως είναι δυνατόν συνταγή που έχει καταχωρηθεί ηλεκτρονικά να είναι ελλιπής, αναρωτήθηκα.Το γεγονός ότι είμαι άνθρωπος της πληροφορικής και έχοντας συμμετάσχει σε ανάλογου μεγέθους έργα, με κάνει να σκέφτομαι ελαφρώς διαφορετικά κάποια θέματα που σχετίζονται με συστήματα λογισμικού, αλλά, πριν προλάβω να ρωτήσω τι είναι αυτό που καθιστά τη συνταγή ελλιπής, συμπληρώνει ο φαρμακοποιός ότι λείπει η σφραγίδα του γιατρού στην οποία αναγράφεται ότι είναι συμβεβλημένος με τον ΟΠΑΔ!!! Άφωνος... ο γραφόντας. Δε ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω. Χωρίς να έχω πολλή όρεξη για κουβέντα, ξαναπηγαίνω στο φαρμακείο, παίρνω πάλι τη συνταγή και την μεταφέρω στο γιατρό για να μου βάλει την περίφημη σφραγίδα. Την επόμενη μέρα... μαντέψτε... ξανα στο φαρμακείο... με τη "σωστή" πλέον συνταγή εφόσον υπάρχει η "σφραγίδα που πιστοποιεί ότι γιατρός δεν είναι κομπογιανίτης!!!". Κάπου εδώ μπόρεσα να πάρω τα φάρμακα και ευτυχώς τελειώνει η ιστορία με τη συνταγή. Χρειάστηκαν τρείς επισκέψεις στο γιατρό και τρείς στο φαρμακείο (σύνολο 6) για να ολοκληρωθεί η συναλλαγή ενώ πριν την "ηλεκτρονική" συνταγογράφηση χρειαζόμασταν συνολικά τρείς επισκέψεις ( μία στο γιατρό, μία στον ΟΠΑΔ και μία στο φαρμακείο ). Ντράπηκα για την ιδιότητά μου. Δεν είναι δυνατόν ένα σύστημα να καθιστά μία διαδικασία που εμπλέκει τους πολίτες πιο δύσκολη, πιο χρονοβόρα, πιο περίπλοκη από ότι ήταν πριν την εφαρμογή του συστήματος! 

Για να μην τα πολυλογώ η όλη ιστορία μου γέννησε μερικά ερωτήματα 

• Για ποιο λόγο ο Σύλλογος των Φαρμακοποιών χρειάζεται να βλέπει τη σφραγίδα πάνω στο εκτυπωμένο χαρτί της συνταγής; ΜΟΝΟ οι συμβελημένοι ιατροί έχουν δικαιώμα να καταχωρούν συνταγές. Αλλά ακόμα κι αν χρειάζεται να γίνει κάποιος έλεγχος υπάρχει το ΑΜΚΑ του γιατρού επάνω στη συνταγή που τον ταυτοποιεί μοναδικά. Σφραγίδα μπορώ να βγάλω κι εγώ, πρόσβαση στο σύστημα όμως δε γίνεται να αποκτήσω!!!
• Για ποιο λόγο, χρειάζεται να περάσει τη συνταγή τόσο ο γιατρός όσο και ο φαρμακοποιός και ο πολίτης να κάνει τον courrier πηγαινοφέρνοντας ένα κομμάτι χαρτί; Είναι δύσκολο να δηλώσει ο ασθενής στο γιατρό του, το φαρμακείο της επιλογής του, έτσι ώστε ο φαρμακοποιός να δεί αυτόματα τη συνταγή στο κατάστημά του και το μόνο που να απομένει να είναι η παράδοση των φαρμάκων;
• Για ποιο λόγο η καταχώρηση δύο φαρμάκων απαιτεί 15' - 30', παραπάνω δηλαδή από την εξέταση και ο πολίτης χρειάζεται να πάει και δεύτερη φορά στο γιατρό; ( εδώ ξέρω και την απάντηση : ένα σύστημα των 15.000€ - 20.000€ προφανώς δεν μπορεί να υποστηρίξει τους χιλιάδες χρήστες ( ιατρούς, φαρμακοποιούς ) σε όλη την Ελλάδα ) 

Κρίμα... είναι πολύ κρίμα ένα τόσο σημαντικό ζήτημα όπως αυτό της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης να αντιμετωπίζεται με αυτόν τον τρόπο από τη χώρα. Καλές είναι οι περικοπές δαπανών αλλά μάλλον από λάθος μεριά βρήκαμε να κόψουμε.

Ο δήμαρχος του Βίλνιους καταστρέφει αυτοκίνητο παρκαρισμένο ποδηλατόδρομο

Αυτό σημαίνει να είσαι Δήμαρχος με αρ**δια και όχι αρ**δια Δήμαρχος. Στο Βίλνιους (πρωτεύουσα της Λιθουανίας ) αν και δεν έχουν γενικά πρόβλημα με το παράνομο parking, κάνουν τα πάντα για να το αντιμετωπίσουν , εφόσον θεωρείτει ( τι το πιο αυτονόητο ) παράνομο. Έτσι ο Δήμαρχος της πόλης βρήκε έναν αρκετά πρωτότυπο τρόπο για να δείξει στους παραβάτες την αποφασιστικότητά του και το τι θα πάθουν οι παραβάτες σε περίπτωση που δεν τηρούν τους νόμους και κανόνες της πόλης. 

Φανταστείτε τον κυρ. Γιάννη (σ.σ. Μπουτάρης) να βγαίνει στην παραλιακή και να κάνει το ίδιο με ένα Leopard 




Απολαύστε... ή μάλλον κλάψτε... διότι έτσι θα έπρεπε να είναι οι κοινωνίες παντού. Αλλά είπαμε εδώ ειναι Ελλάδα και έχουμε άλλους νόμους και όποιος προσπαθεί για κάτι καλό είναι η εξαίρεση.




Υ.Γ. Δείτε πόσο καθαροι, τακτοποιημένοι είναι οι κεντρικοί δρόμοι της πόλης. Το αποκορύφωμα: ο Δήμαρχος παίρνει τη σκούπα και μαζεύει τα σπασμένα γυαλιά δίνοντας το παράδειγμα. Αυτά ειναι γούστα

Splitting my blog

When I started blogging ( a couple of months ago ) I didn't have in mind what great range of topics I could post.Moreover I didn't have any idea about what kind of readers my posts would attract. The truth is that some of my posts were read by thousands of people all around the world (the power of blogging). That is why some of them are written both in English and in Greek.

Today I have decided to split my blog in two different parts. This one will host ideas and personal thoughts (non-technical) written only in Greek. My aim is to write down (not in a piece of paper :-) ) my beliefs or comments or crticism about facts that has to do with Greek Society, Greek culture and in general with Greece.

My new-born blog which is located in http://onlysoftware.wordpress.com (sorry blogger, I would like to see what wordpress is offering), will have posts related to software engineering including coding, testing, quality, agile practices etc. It will include my experiences, my problems and its solutions, or simply some thoughts about software development. All articles of this blog written in English will be shortly imported to the new one and its body will be replaced by a URL redirection.

I believe that this splitting will allow much more readers to easily find the information they need without having searching between articles that are with no interest.

 

5+1 Sonar Plugins you must NOT miss

Sonar, to my humble opinion, is the leading system to help developer teams track,manage and eventually enhance the overall quality of their code and obviously their software products/projects. To be honest, this is not a post to describe either Sonar features or the necessity of a tool for every developer that respect his time and efforts. If you want to read such analysis you can see my related post To Sonar or Not to Sonar. In this article I briefly present 5+1 plugins that every Sonar Installation should have them. I would like to clarify though some exceptions I have made prior to my final choice. I have excluded all plugins that have to do with additional languages and IDE to keep this post as much as objective I can. I have also excluded all commercial plugins for obvious reasons. After that assumptions I have limited my selections to the following categories : 

• Additional Metrics
• Governance
• Integration
• Visualization / Reporting

Sonar itself comes with a variety of features that cover most of the needs of a software development team. However I consider that the following plugins are essential, especially for those that have adapted or trying to adapt agile practices. To be honest it was very difficult to select only 6 plugins!!

1.Hudson / Jenkins plugin

Although Sonar analysis can be easily triggered from several build tools (maven, ant etc.) I strongly believe that its native integration with the most famous open source CI server makes itself an important part of the continuous integration / deployment practice. The configuration is extremely easy and as proposed the best practice is to trigger Sonar at night builds. Team members can track day by day software quality, automatically, without bothering when a new analysis should run.

2.Jacoco Plugin

Unit Test results, with drill down analysis, line and branch coverage, running and failed tests are features implemented in Sonar core and cover in depth all aspects of unit testing practice. But, as there is always a 'but', what about Integration tests? What if we want to have separated measures about unit and integration tests? Here comes JaCoCo plugin to save our time and money. Although JaCoCo is an alternative to Cobertura (default Sonar coverage tool ), it may be properly configured to display metrics only for Integration Tests. There is a great article that explains in details how we can use it and get the same analysis ( as for Unit Tests ) for Integration Tests.

3.Useless Code Plugin

It may looks similar to the Sonar Core feature named Duplicate Code, but it adds some more metrics, which I think are very useful especially for large or legacy systems. In general it measures how many lines can be removed from your code. It reports what is the number of unused private methods that can be safely removed and the number of unused protected methods exist in the code that can be removed after some more careful code examination. Finally it provides some more details about code duplication informing how duplicate lines are formed (i.e. x blocks of y lines )

4.SIG Maintainability Model Plugin

This plugin, as its name implies is an implementation of the Software Improvement Group(SIG) Maintainability Model. It reports ranking - from -- :(very bad) to ++ (very good) on the following base indicators:Analysability, Changeability, Stability and Testability. The core idea for this ranking is to measure a series of base metrics such as Lines of Code(LOC), Duplications,Unit Tests,Complexity and Unit Size. Each of these metrics is then accounted into some of the mentioned indicators and the final result is representing the overall maintainability of the project. We can see the results of this analysis in a graphical (spider) presentation with all four axes of the model. With a glance a this graph you have a global and detailed at the same time view of how easy is to change and maintain your codebase. For me it is the first index I check every morning and if something is not + or ++ then we definitely have done something wrong ;-)

5.Quality Index Plugin
Have you ever wanted to check a single number (indicator) and understand how healthy is your project? I am sure you have!! Well, the quality Index plugin is exactly what you are looking for. The plugin combines four weighted axes (complexity, coding violations, style violations, test coverage) of quality and produces a ranking between 0 (lowest) and 10(highest). Moreover it calculates a method complexity factor based on the complexity factor mentioned above. Have you ever tried to get a ranking of 10 with this plugin? I think it worths the effort! :-)

6.Technical Debt Plugin
Last, but not least, the plugin that reports about the interest you have to pay as a developer, as a team, as a company. Technical debt is a term invented by Ward Cunningham to remind us that if we don't pay our interest from time to time, then it is for sure that eventually this will make our software unmaintainable and hard to add new features or even find the root cause of defect. The plugin, which has a very powerful configuration, represents technical debt in four dimensions.

• Debt Ratio : The percentage of current technical debt to the maximum possible technical debt.
• Cost to reimburse : Cost in your currency to pay all interest and clean up your code
• Work to reimburse : Same as above measured in man days.
• Breakdown : Distribution to the following axes: Duplication, Violations, Complexity, Coverage, Documentation and Design

Be sure that you check its measures to avoid find yourself in bad situation like spaghetti code :-)

I am pretty sure that there are plenty of interesting Sonar plugins so please feel free to post your comments with your list of them.

Εκπληκτική απάντηση Έλληνα σε Γερμανό που έστειλε ειρωνική επιστολή για τα χρέη μας

Απίστευτος διάλογος στο γερμανικό περιοδικό Stern

Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες...

με τίτλο «Αγαπητοί μας Έλληνες», δημοσιεύεται σε πρόσφατο τεύχος του γερμανικού εβδομαδιαίου περιοδικού, Stern. Ο υπέρτιτλος του άρθρου αναφέρει:

«Μετά τις τράπεζες, θα πρέπει τώρα οι Γερμανοί να σώσουν και την Ελλάδα. Πρώτα έκαναν αλχημείες οι Έλληνες στο ευρώ και τώρα, αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν».

Αγαπητοί ΕΛΛΗΝΕΣ, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις. Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό. Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι.

Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά κι' εμάς. Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν' απεργείτε. Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή.

Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν' αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς. Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν, ότι τους πει ο λαός. Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι κι εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι έχετε δίκιο.

Οι Έλληνες είναι εκείνοι, που μας είχαν δείξει το δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας. Τώρα μας δείχνετε και πάλι το δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά, είναι λάθος δρόμος. Κι από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα.

Και η απάντηση που δόθηκε από ένα συμπατριώτη μας:

Αγαπητέ μου Walτer Wuellenweber, ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς. Είμαι δημόσιος λειτουργός κι όχι υπάλληλος, όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των «συμπατριωτών» σου (μου) και άλλων «συμπατριωτών» σου (μου) αναφέρουν, ως βρισιά και με περίσσεια χλεύη. Ο μισθός μου είναι 1.000. Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ' έχουν παρασύρει, να νομίζεις. Ούτε 1.000 λιγότερα από σένα.

Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που σας έχουμε παραχωρήσει με αδιαφανείς όρους κι' έναντι αυτών των 200 δις που λέτε, ότι μας δώσατε, το 40% περίπου των αμυντικών εξοπλισμών μας, το σύνολο σχεδόν των εθνικών τηλεπικοινωνιών μας, την κατασκευή 2 μεγάλων αεροδρομίων καθώς και πολλών χιλιομέτρων εθνικού οδικού δικτύου. Αν ξεχνώ κάτι, ζητώ να με συγχωρέσεις. Σημειώνω, πως είμαστε από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς στα καταναλωτικά προϊόντα που παράγουν τα εργοστάσιά σας.

Η αλήθεια είναι, πως δεν ευθύνονται μόνο οι πολιτικοί μας γι' αυτή την καταστροφή. Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει και μια εταιρία γερμανικών κυρίως συμφερόντων, η οποία τους λάδωνε, για ν' αναλαμβάνει, όπως λέω παραπάνω, δημόσια έργα (βλ. C4Ι). Πιθανολογώ, πως φταίνε και τα γερμανικά ναυπηγεία, τα οποία μας πούλησαν κάτι υποβρύχια, που γέρνουν. Είμαι σίγουρος, ότι εσύ δεν με πιστεύεις ακόμα, αλλά δείξε λίγο υπομονή και περίμενε, διάβασέ με, κι αν δεν σε πείσω, τότε διώξε με από την Ευρωζώνη, τον τόπο της Αλήθειας και της Ευημερίας, του Δίκαιου και του Σωστού.

Λοιπόν Walτer, μισός αιώνας και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από τότε που η Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα. Οι οφειλές αυτές, που μόνον η Γερμανία αρνείται να ξοφλήσει στην Ελλάδα (η Βουλγαρία και η Ρουμανία, τακτοποίησαν ήδη τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους), συνίστανται:

α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο, ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας.

γ) Στα αναγκαστικά δάνεια, τα οποία συνήψε το Γ΄ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.

δ) Στις επανορθώσεις, που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ, την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επεδίκασαν οι Σύμμαχοι.

ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).

στ) Στην ατίμητη ηθική προσβολή, που προξένησε στον ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας.

Ξέρω Walτer, σε πειράζουν αυτά που γράφω, αλλά και μένα με πείραξαν, αυτά που έγραψες! Αλλά περισσότερο με πειράζουν, αυτά που σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις για μένα και τους «συμπατριώτες» σου, τους Έλληνες !

Walτer, φίλτατε Walτer, στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, οι οποίες πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. ευρώ.

Ξέρεις Walτer, σύντομα δε θα μπορώ ν' αγοράζω Γερμανικά προϊόντα, γιατί δεν θά έχω λεφτά. Εγώ Walτer μεγάλωσα στα λίγα, θα τ' αντέξω. Και μην ανησυχείς για τους νέους στην Ελλάδα, είμαστε ακόμα πολλοί παλιοί, για να τους βοηθήσουμε, να εξοικειωθούν στη νέα κατάσταση. Αλλά εσείς βρε Walτer, τους ανέργους σας, που θα δημιουργηθούν από την κατάσταση αυτή στην Ελλάδα, πως θα τους αντιμετωπίσετε;

Πες μου σε παρακαλώ, έχω απορία: Εμείς οι Έλληνες πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη, την Ευρωζώνη (κι απ' όπου αλλού θέλετε, εσείς, οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί και λοιποί «συμπατριώτες). Πρέπει να φύγουμε, για να σωθούμε από μια Ένωση, κατ' επίφαση. Από μια ομάδα κερδοσκόπων. Από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώναμε τα προϊόντα των συμπαικτών!

Εγώ φίλτατε Walτer, πιστεύω, ότι οι Έλληνες θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν Mercedes, BMW, Opel, Ford, Scoda, κλπ. συμμαχικά προϊόντα, γιατί, δεν μπορούν και δεν πρέπει! Δεν το αξίζουν. Θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν προϊόντα από το Lidl, το Praktiker και το IKEA. Γιατί δε θα μπορούν πια να τ' αγοράσουν αυτά τα προϊόντα, βρε αδερφέ, τι να κάνουμε!

Φίλτατε Walτer, θα πρέπει να κανονίσουμε και κάποιες άλλες «λεπτομέρειες» . αν μου επιτρέπεις βέβαια, γιατί εσύ είσαι ο «πιστωτής» της ζωής μου. Ξέρεις βρε φίλε Walτer, θέλω να μου επιστρέψεις τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μου, που έκλεψες εσύ (όχι ΕΣΥ βεβαίως, αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ), θέλω τα ΑΘΑΝΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ, που βρίσκονται στα Μουσεία του Βερολίνου, του Μονάχου, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώμης! Τα θέλω τώρα, που μπορεί να πεθάνω, αλλά θέλω να πεθάνω, κοντά στους πατέρες μου!

Πηγή: http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/05/blog-post_4902.html?spref=fb

Real Democracy NOW

Απόσπασμα από τα πρακτικά της 1ης συνέλευσης των "Αγανακτισμένων" Ελλήνων

 Να υπάρξουν κατασκηνώσεις σε όλους τους ανοιχτούς χώρους της Ελλάδας, να δημιουργηθούν ομάδες εργασίας με σαφή κατανομή καθηκόντων και υποχρεώσεων.

 Έχουμε την ομορφιά μαζί μας, απέναντι στον μοχθηρό τραπεζίτη και τον κακό πολιτικό.

 Όποιος πολιτικός αδικεί, όποιος πολιτικός δεν σέβεται την λαϊκή εντολή, να πηγαίνει σπίτι του ή στην φυλακή.

 Είναι μια διαδήλωση ανοιχτή, μια συγκέντρωση όπου μιλώ και ανατριχιάζω με την εμπειρία

 Η Δημοκρατία τους, δεν εγγυάται ούτε την Ισότητα ούτε την Δικαιοσύνη.

 Να μείνουμε στο Σύνταγμα, έως ότου αποφασίσουμε πώς θα λύσουμε τα προβλήματά μας.

 Όταν ο κόσμος, όταν όλοι εμείς συζητάμε χωρίς φόβο, ο φόβος φωλιάζει σε αυτούς εκεί πάνω στο κτίριο της Βουλής.

 Αυτή την στιγμή, οι λέξεις στην Ελλάδα, έχουν χάσει το νόημά τους. Λέμε Ελλάς και εννοούν ΕΛ. ΑΣ, λέμε λαός και εννοούν ΛΑΟΣ, το κόμμα του Καρατζαφέρη. Να δώσουμε ώθηση, να βρούμε την δύναμη, οι λέξεις να ξαναβρούν το νόημά τους.

 Να μείνει το Σύνταγμα και οι δρόμοι, κλειστοί αυτό το βράδυ, και κάθε βράδυ από εδώ και πέρα έως ότου βρεθεί λύση.

 Δεν πρέπει να μας ευχαριστεί να είμαστε καταναλωτές ή πελάτες, πρέπει να μας ευχαριστεί όταν είμαστε σωστοί, υπεύθυνοι πολίτες.

 Οι Ποδηλάτες, στις κινητοποιήσεις και τις ποδηλατοπορείες της Παρασκευής, κέρδισαν το δικαίωμά τους, στην μετακίνηση, κέρδισαν τον χώρο τους. Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους.

 Να συνειδητοποιήσουμε την δύναμή μας και να κατανοήσουμε τα κοινά προβλήματά μας.

 Να καταρρεύσει το πλουτοκρατικό σύστημα της πολιτικής, να το ανατρέψουμε με επαναστατικές κινήσεις.

 Να δούμε παγκόσμια το θέμα, το πρόβλημα της καταληστευμένης ζωής μας. Να ενωθούμε με ό, τι στον υπόλοιπο κόσμο γίνεται ως ανάλογη κίνηση.

 Να καλέσουμε καθηγητές, νομικούς να μας διαφωτίσουν με ποιόν τρόπο θα απαλλαγούμε από το Μνημόνιο.

 Να οργανώσουμε πολιτιστικές εκδηλώσεις, κινηματογραφικές προβολές και συναυλίες στο Σύνταγμα και τις κατασκηνώσεις που θα κάνουμε.

 Δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί, φταίμε οι Ελληνες με την ατομικιστική μας νοοτροπία.

 Να ξεκινήσουμε με την προσωπική μας αλλαγή, με την ενδιάθετη αλλαγή του εαυτού μας. Να απευθυνθούμε στον φίλο φοιτητή, στον φίλο εργαζόμενο να του ζητήσουμε να αλλάξει λογική και νοοτροπία. Και όλοι πρέπει να προσφέρουμε.

 Να συνεχίσουμε με συνέπεια τις εξεγέρσεις του αραβικού κόσμου. Να αρθούμε πάνω από πατρίδες και έθνη.

 Το βασικό πρόβλημα στα θεμέλια της Δημοκρατίας, είναι η αδιαφορία. Δημοκράτης είναι εκείνος που σέβεται τον εαυτό του και τον συνάνθρωπό του.

 Να κοιτάξουμε στα μάτια τους διπλανούς μας. Η αδιαφορία ξεκίνησε από τον καταναλωτισμό. Να πάψουμε να είμαστε αδιάφοροι.

 Το σύστημα ευνοεί λίγους και καταπιέζει τους πολλούς. Να γίνουν κύκλοι και συνελεύσεις συζητήσεων σε κάθε γειτονιά.

 Στο Σύνταγμα, σήμερα το βράδυ, νιώθω ευτυχισμένη. Ας κάνουμε μια καλή αρχή, κλείνοντας τις τηλεοράσεις μας. Και ας ξεκινήσουμε να συντονιζόμαστε.

 Έχουμε συνειδητοποιήσει και ζητούμε πλέον καθαρά να γυρίσει η Δημοκρατία στην βάση, δηλαδή σε όλους εμάς. Να μην υπάρχει κανένα σύμβολο, ή σημαία. Και να εκθρονιστούμε όλοι μας από το όποιο βόλεμα μας και να οργανωθούμε.

 Να γίνει ένα μπλογκ ενημέρωσης και συντονισμού.

 Συμμετέχουμε όσο μπορούμε για να αλλάξουμε την ζωή μας. Να φέρουμε την Δημοκρατία στα σωστά μέτρα, τα μέτρα της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας.

 Στην Πνύκα, τα αρχαία χρόνια, γίνονταν συνελεύσεις και θεμελιωνόταν η Δημοκρατία. Να αλλάξουμε τις ζωές μας ,να αλλάξουμε την Ιστορία μας. Στην εταιρία μας άλλαξαν, προσέλαβαν ανέργους, τους έδωσαν δουλειά.

 Να πέσουν όσοι υποθηκεύουν το μέλλον μας. Να κρατήσουμε δυνατή και ζωντανή την οργάνωση από τα κάτω.

 Σήμερα το βράδυ, τα πρόσωπά μας, φωτίστηκαν από ένα χαμόγελο. Έχουμε όλοι, μια ψυχική ανάταση. Ας το κρατήσουμε αυτό, και ας προχωρήσουμε.

 Πρέπει να τιμωρηθούν οι πολιτικοί και να αγωνιστούμε για αυτήν την τιμωρία.

 Να γίνεται κάθε απόγευμα στις 6.00μμ συγκέντρωση, και να ακολουθεί στις 9.00μμ, συνέλευση.

 Υπάρχει φόβος αυτή την στιγμή στα ΜΜΕ του κατεστημένου και τους πολιτικούς. Η διαδήλωση είναι πάρα πολύ μεγάλη, η συνέλευση είναι πάρα πολύ μεγάλη. Να μην τους επιτρέψουμε να μας ενσωματώσουν.

 Να ξεκινήσουμε να διαμορφώνουμε αιτήματα. Να αλλάξει η πολιτική, να πέσει η κυβέρνηση, να διαμορφώσουμε τις δικές μας προτάσεις.

 Να πάει στο διάολο το χρέος που μας φόρτωσαν. Να γίνει κεντρική πολιτική διαμόρφωση λόγου και έργου, οι συνελεύσεις βάσεις. Να αντισταθούμε λυσσαλέα.

 Η Υγεία καταρρέει, δεν υπάρχουν υλικά, ο κόσμος κινδυνεύει στα νοσοκομεία, μας ληστεύουν και μας εγκαταλείπουν στην τύχη μας.

 Πήρα το μικρόφωνο για να ζητήσω συγγνώμη από τα νέα παιδιά, τους πολλούς νέους ανθρώπους που βλέπω εδώ, να ζητήσω συγγνώμη για την Ελλάδα και την πολιτική σκηνή που τους παραδίδουμε.

 Να ξεκινήσουν διαδικασίες αυτοδιάθεσης και αυτοθέσμισης, αποκαθιστώντας την σχέση μας με την πολιτική, να εργαστούμε με πείσμα για αυτό, να χτίσουμε έναν καλύτερο κόσμο.

 Να δώσουμε την δύναμη σε όλους εμάς, τους πολίτες, τους καλλιτέχνες, τους απλούς ανθρώπους που σήμερα πήραν μια βαθιά ανάσα.

 Ας ασκήσουμε το δικαίωμα στην ανυπακοή, ας το διακηρύξουμε με πάθος και δύναμη. Να φτιάξουμε Ιστορία από την αρχή.

 Η Δημοκρατία ξεκίνησε από εδώ, από την Αθήνα. Η πολιτική δεν είναι κάτι κακό. Για την καλυτέρευσή μας, ας την ξαναπάρουμε στα χέρια μας.

 Η ενημέρωση και η μετάδοση όσων γίνονται εδώ είναι ένα σημαντικό βήμα πληροφόρησης και συντονισμού, να επιδιωχθεί με κάθε τρόπο.

 Να φέρουμε και ένα ταπεράκι φαγητό, να αντέξουμε τις ώρες της συνέλευσης, να είναι και η μικρή, σημαντική προσφορά όσων δεν προλαβαίνουμε να είμαστε πολλές ώρες εδώ.

 Τα προβλήματα είναι κοινά και είναι αυτά που μας ενώνουν. Να μην αφήσουμε τις ταμπέλες, τις στρατεύσεις ή τις όποιες επιμέρους επιλογές μας, να μας χωρίσουν.

 Παιδιά, να μην φοβάστε. Να παραμείνετε ήρεμοι, αυτό θα μεταφέρω και στους φοιτητές μου. Να ξέρετε ότι τα οικονομικά, είναι απλά, σύνθετα τα κατάντησαν οι επιτήδειοι και τα αρπακτικά.

 Νίκη θα’ ναι να έρθουν στο Σύνταγμα όλοι οι νέοι άνθρωποι.

 Η αυτοοργάνωση είναι η μόνη λύση. Όσο πιο νωρίς το αντιληφθούμε, τόσο το καλύτερο για όλους μας.

 Μας έχουν γονατίσει με τις συμβάσεις τους. Δεν έχουν οι  πλουτοκράτες, ο Λάτσης, ο Βαρδινογιάννης, οι εφοπλιστές, τα ίδια συμφέροντα και τα ίδια δικαιώματα με εμάς. Εμείς παράγουμε τον πλούτο τους, τον δικό μας πλούτο, ας τον ξαναπάρουμε στα χέρια μας.

 Το χρέος μας γονάτισε τις ζωές.

 Οι Ισπανοί μας έδωσαν την ιδέα και το έναυσμα. Να συντονιστούμε με τον υπόλοιπο, υπερχρεωμένο Νότο, ας κινητοποιηθούμε. Οι Ισπανοί μας έδειξαν τον δρόμο.

 Αυτό που ζούμε μας αφορά όλους, εμάς, τους Ισπανούς, τους Ιρλανδούς, όλους τους λαούς. Το ένα ταπεράκι ας γίνει 10 ταπεράκια, να συντονιστούμε νομικοί, οικονομολόγοι, φοιτητές, όλοι να συνεισφέρουμε όσα μπορούμε με τις γνώσεις μας, κυρίως όμως να μεταδώσουμε το μήνυμα, να μεταλαμπαδεύσουμε όσα έγιναν εδώ στην οικογένεια, τους φίλους, τους συναδέλφους μας.

 Η ζωή είναι πολύτιμη για όλους μας.

 Νέοι άνθρωποι, πάρτε τις τύχες σας, στα χέρια σας. Μας πάνε σε συνθήκες Μεσαίωνα και δουλείας. Ο σημερινός αγώνας είναι αγώνας ενάντια στην βαρβαρότητα.

 Η πολιτική είναι ταυτόχρονα, πολλά εργαλεία. Ένα από αυτά είναι και ο συντονισμός με τους άλλους εξεγερμένους. Αυτή την στιγμή, στην Ισπανία, σε γιγαντοοθόνες αναμεταδίδουν όσα συμβαίνουν εδώ.

 Για την ώρα, είμαστε πολλοί, ας αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ως ένας, να το πω διαφορετικά, όλοι για έναν, ένας για όλους.

 Θα ‘ταν πολύ όμορφο, όσο μιλώ να με μεταφράζουν σε άλλες γλώσσες ή να υπάρχει κάποιος διερμηνέας της νοηματικής, για τους κωφάλαλους.

 Θα ‘ναι μεγάλη στιγμή, να ξεφύγουμε από τον στενό κορσέ τον οποίο μας έχουν φορέσει. Από σήμερα αναδιαπραγματευόμαστε το ισοζύγιο δύναμης στην ελληνική κοινωνία και την ελληνική πολιτική σκηνή, ισοζύγιο δύναμης που τώρα ρέπει προς την πλευρά της κυβέρνησης.

 Μας κόβουν κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις αιώνων. Μας κόβουν τις ελπίδες που πρέπει να τις αναγεννήσουμε.

 Να ανατραπούν οι συσχετισμοί πολιτικής και κοινωνικής δύναμης.

 Ένα καλό βήμα κοινωνικοποίησης και συζήτησης θα ήταν αν φέρναμε εδώ στον δημόσιο χώρο, όσες δραστηριότητες θα κάναμε στον ιδιωτικό μας χώρο.

 Συκοφαντούν τους δημόσιους υπαλλήλους, τους δασκάλους, τους καθηγητές, τους ιατρούς. Δικαιοσύνη δεν είναι η ισοπέδωση των 500 ευρώ. Μας στερούν την αξιοπρέπεια.

 Η πολιτική είναι υπόθεση όλων μας. Η κοινωνία χρεοκόπησε. Ας το αλλάξουμε αυτό.

 Η γενιά μου είναι γενιά εκεί στα 50, είναι μέσα στην Βουλή και ζητώ συγγνώμη για όσα σας έχει οδηγήσει να υπομένετε.

 Είμαι 24 χρονών, βαρέθηκα, κουράστηκα να μιλούν γύρω μου με –ισμούς και γλώσσα ξύλινη. Θέλω κάτι να αλλάξει, να αλλάξει υπολογίζοντας και αναγνωρίζοντας και τις δικές μας ευθύνες.

 Εδώ βρισκόμαστε για να βρούμε την πραγματική Δημοκρατία.

 Ας ξεκινήσουμε με το να απευθυνόμαστε ο ένας στον άλλο σαν να ήμασταν αδέλφια.

 Ζητούμενο είναι να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και έχοντας το κεφάλι ψηλά. Να εξεγερθούμε εναντίον της κοροϊδίας. Δεν νομιμοποιούμε κανένα Μνημόνιο.

 Η Ελλάδα είναι στον γκρεμό και τα χρήματα της χώρας έξω από την χώρα. Μας έκλεψαν και συνεχίζουν να μας κλέβουν.

 Μας τάζουν ισότητα στην κοινωνική εξαθλίωση. Εμείς πρέπει να διεκδικήσουμε ισότητα στην κοινωνική ανάταση.

 Το πρώτο ζητούμενο είναι να ξέρουμε γιατί το κάνουμε αυτό το οποίο κάνουμε εδώ, έχω AIDS και καρκίνο, είμαι άστεγος δεν ντρέπομαι να τα πω αυτά. Όλοι χρειαζόμαστε δύναμη και να ξέρουμε γιατί το κάνουμε αυτό.

 Δεν υπάρχει πιο καίρια πράξη, με βαθύ, πολιτικό νόημα από το να πάρουμε την ζωή μας, στα χέρια μας.

 Ας γίνουμε όλοι υπάλληλοι και υπόλογοι του λαού.

 Να κινηθούμε να υπερασπιστούμε το Σύνταγμα και την Ελλάδα, όπως λέει και το άρθρο 120 του Συντάγματος της χώρας.

 Εδώ συγκροτούμε την νέα, πολιτική δύναμη και σπάμε τον φόβο και την μιζέρια.

 Να πάει παντού το μήνυμα της εξέγερσης. Να δουλέψουμε για το εμείς. Να κινητοποιηθούν και να οργανωθούν όλοι οι άνεργοι.

 Δεν δουλεύει τίποτα χωρίς εμάς, χωρίς τα δικά μας χέρια. Γενικές απεργίες παντού να γίνουμε μια γροθιά.

 Να γίνουμε ιός και να διασπαρούμε παντού.

 Υπάρχουν εκδότες όπως ο Κουρής που χρωστάνε παντού, και τρομοκρατούν και εκβιάζουν τους εργαζόμενους.

 Το σύστημα φορολόγησης δεν είναι το ίδιο για τους πλοιοκτήτες και τους έχοντες και κατέχοντες. Ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις για όλους.

 Λάθος να πιστεύουμε ότι φταίμε και εμείς, λάθος να στρέφουμε το μαχαίρι ό ένας εναντίον του άλλου, ομόνοια, αλληλεγγύη, συστράτευση όλων μας σε κοινό αγώνα.

 Ξεπουλούν την ενέργεια, και αποκτούν μεγάλες περιουσίες με τις μίζες τους.

 Ας ξεκινήσουμε με δομές αυτοοργάνωσης, μια συλλογική κουζίνα, κάποιες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, να βρούμε παραγωγούς να μας δώσουν τα προϊόντα τους. Η πλατεία Συντάγματος να γίνει κεντρικό παράδειγμα αγώνα για όλη την Ελλάδα.

 Να περιφρουρήσουμε αυτό που συντελείται. Είναι υπόθεση δική μας και έτσι πρέπει να παραμείνει.

 Η νεολαία βγαίνει με ψυχή, με πίστη, ειρηνικά, όχι όπως τον Δεκέμβρη του 2008, έχουμε ωριμάσει όλοι μας.

 Προχθές οι ακροδεξιοί χτυπούσαν και μαχαίρωναν τους μετανάστες, τους μετανάστες από τις χώρες που πρωτοστάτησαν και δίδαξαν ό, τι εξεργεσιακό συμβαίνει τους τελευταίους μήνες, στον κόσμο.

 Μετά το «Βέλος», και το Πολυτεχνείο, είναι η πρώτη ενέργεια άμεσης Δημοκρατίας και ηθικής ανάτασης στην Ελλάδα.

ΠΗΓΗ : http://real-democracy.gr

To Sonar or Not to Sonar ?

To Sonar or not to Sonar? 

This is the first question that a project/product manager, team leader, software department director, customer, developer, ui designer, architect, tester or whatever role/title exists in a development team should answer. This is not a simple question about using an additional quality tool to help you with software development by providing some statistics. I suppose we all have plenty of them installed. This is not a simple question to see how much you care about the total lines of code and their test coverage or to find which classes have the most violations. There is no competition and no prize about that! It is the only question that you ought to answer in order to show how much you care, how much you REALLY care about the overall quality of your software. If you already use Sonar, then you should probably already know the answer and feel free to read our experience. On the other hand if you have never used Sonar or even heard about it, then this is your chance to find out how this little (but great) piece of software have changed our lives (as developers) and enhance our products.

I am an employee of a relatively small software development company, located in Thessaloniki, Northern Greece. There are about 25 developers currently working in small teams. The last 1 ½ years I am in charge of a team composed by 8 members. We are responsible for the maintenance of 5-6 systems (products) and in the meanwhile we have completed a project for one of our customers. Currently we are working on two new products. Since last May (2010) we are using Sonar and here is my little fairy tale about it.

Can I describe our development life before Sonar with a simple word? Of course I can!! Darkness. We had no idea of the situation in our code. We run no unit tests. We did not know whether the design and architecture of our systems allowed significant additions of new features or important changes, which made us very apprehensive about any refactoring attempt. Violations; Security flaws; what the heck are these? Duplicate Code? God bless copy – paste. Analyzability, Testability, Stability, Changeability were terms we believed that we needed to look-up in a Chinese dictionary to find out their meaning. Bugs were discovered late in the development lifecycle causing some red-alert situations and releases seemed to be some kind of middle-age dragons that our support and test department had to fight before they come out to our customers. And then some kind of a miracle happened. I cannot remember how I reached Sonar website, but right now I am quite sure that, those 10 minutes needed to read some of Sonar features, changed my development life. 

Without any second thought I downloaded it and in a couple of minutes it was installed in my personal computer. Full of excitement I configured it to be integrated with Maven and Jenkins (Hudson at that time) and after a couple of minutes I was starring at my screen in front of my first ever Sonar analysis.  I admit that my initial feeling was an extreme disappointment regarding the quality of our existent product but as soon as I realized the possibilities of this unknown to me software tool, I was absolutely stimulated about our new life. Immediately I showed it to my team, shortly explaining them, the different metrics and what do they mean about our project, about the QUALITY of our software. A new era has begun. Today, almost one year later, Sonar tracks all our projects through nightly builds – analysis. Every morning the whole team checks the project dashboard, and the differential views, especially from last analysis, and from last stable version. We have configured thresholds for the metrics we count the most, so whenever a build is out of the accepted limits, it is broken. We handle these builds just like all broken builds. It is our first priority to fix a sonar-broken build and to restore the required quality. Before we begin a refactoring task we always study our Sonar analysis related metrics to find out signs of poor design or architecture. We continuously strive to be focused on every aspect of software quality from the first day of the project and without any doubt; Sonar is the best ally we could ever hard. My favorite views are Treemap and motion Chart? I love to see my bubbles changing colors and moving towards perfection. I love to see my tree getting green from red. With a single view I can figure out which components need our further attention. It’s easy! Just pick up the red big-ones and start cleaning up your code!! 

Our new product releases are much more stable. From dragons are transformed to butterflies. Trust and confidence in our team has significantly grown. We feel no fear when we have to add some new functionality or modify existing features. In other words, this is our Sonar life! The new version, 2.8, is already out there and I cannot wait to try some of its new features like quality profile comparison and manual reviews. I would be also very happy if we could purchase the SQALE plugin. Come on Sonar guys I am sure you can do a better pricing for this kind of plugins.

I can’t imagine my development life without Sonar. Ι sometimes wonder how we and our code could “breathe” some months ago. Sonar gave us the missing oxygen. I have answered my question to myself. I have chosen light instead of darkness. it’s your turn now!




TO SONAR OR NOT TO SONAR? 

Agile for dummies - Continuous Feedback with Customer Demos

Introduction

Most of us,during the development of a software system, have probably received some major changes requests from customers near the end of the project. Even worse, during a demo session, the end users as soon as see (for the first time) the final(?) product jump out of the window screaming and cursing you and your team:"This is not what I wanted. I don't like it. Get it back and bring me something else". What exactly is this "something else"? No one is able to explain it and at this point of the project being under budget/time pressures it is something extremely difficult to clarify. With a simple (greek) word: A CATASTROPHE. If you find your self smiling at this moment then at some time in the past you have been in such a position and of course, for that we usually blame this unsatisfied and indecisive creature that we call "the customer". No matter how many times you have tried to "freeze" the requirements in the early stages of the project either because you had a fixed-price contract, or because "we need to know in advance what we are going to develop", the only thing you achieve is to "lose" the customer from the beginning of the project and obviously, this is not what you would expect. So, are we really unprotected against to our customers? Of course not. Our purpose is, or at least should be, the delivery of a system that covers as many as possible, and always within budget, customer business needs. One of the agile practices I like and I believe that help towards this aim is the one i simply present (for agile dummies) in this blog.

Some simple rules and guidelines

Frequent demos for immediate feedback are extremely imporant and come to fill the gap between the development team (what is implemented) and end users (what they really want from the system).The fact that from the early stages of the project, the customer  participate at regular intervals in such meetings, ensure that critical requirement changes and misunderstandings are identified as soon as possible. Thus the implementation cost is far lower than the scenario where the same change is "discovered" much later when the project would be in advance.As for each agile practice, however, frequent demos should follow some rules and guidelines in order to get the maximum of the. The following brief instructions are  mainly focusing to projects where there is a single customer.

• Since the beginning of the project, therefore, describe in details the practice you intend to follow and try to explain its return of investment. Make clear that these demos have a single purpose. To understand early in the project what are the actual needs of end users and get as soon as possible feedback on the track you follow, so if something is extremely wrong you have adequate time to fix it.
• If there is some kind of dissatisfaction about the large number of releases, it is good to clarify that these are not real releases, but internal demos, which will be not available to all users. There are nevertheless valuable for the early diagnosis of requirements misunderstandings.
• Respect customers' free time. Try to find an approach that will make everyone happy. If the customer can not attend a demo at the end of each iteration (for example every two or three weeks) try to make it at the end of each month. This, IMHO, is the maximum allowed period between two demos.
• Try to ensure that you really have to show something. New features, modified or redesigned screens are essential in a demo and should work with no problems. If the customer is frustrated by a non-working demo, then it is most likely that he loses confidence in the development team and distrusts any attempt for future meetings.
• The demo should be done only by development-team members so that he/she will show the customer features that need his/her attention and feedback. Do not let the customer "play" with the release. Politely remind him the purpose of this meeting and that the demo version of the system is not suitable yet for beta testing.
• Remember to make clear before each demo that the product/system is still under development and that this is NOT what the end users will get. Try to focus on core and critical business requirements so you can get important feedback, but this does not mean that you ignore proposals for the usability, the user interface, etc.

Product vs Project

What happens though, when we do not have a single customer, but our product is targeting thousands of customers? Obviously, the frequent demo aproach seems to be unrealistic or it may be applied to a limited extent. For that reason, I propose below a couple of alternative actions that will replace this practice aiming at the same results (get early feedback).

• Try to create videos that demonstrate the new feature of the upcoming release- several days before its official announcement. Something like a pre-release announcement.The main advantage of this approach is that with minimum cost, we can briefly show (the duration of the video should not exceed 2-3 minutes), the core features for that we would like to get feedback and comments from our customers, before the new version is actually released
• Try to provide a try-it-live demo site where customers (existing and potential) are allowed to test the new upcoming version (Beta versions, Release Candidate versions) and send with a predefined way comments and feedback.
• Try to gather some of the customers (if they are located in some or nearby places) or a webinar for long distance-customers and perform a demo session instead. Although this will not have the same results as if you would showing the product in a single customer, but you may get some important feedback.

Benefits

Some of the practice's benefits are summarized right below:

• Early detection of misunderstood requirements.
• Correction of the project "path" at a very low cost.
• Continuous communication with the customer.    
• Increase confidence between the development team and end users.
• Creative collaboration to achieve the same purpose (meaningful and working product)
• Most critical and core features are delivered first and complete without having to reach at the latest phases of the project.

Probably the above list is not completed, so if you have some more ideas (remember this post is for agile beginners and not experienced users) feel free to post your comments.

Agile for dummies - Continuous Feedback with Customer Demos ( Greek Version )

Εισαγωγή

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι περισσότεροι από εμάς έχουν αγανακτήσει για τη δυσκολία που έχει ο πελάτης στο να αποφασίσει τι τελικά χρειάζεται από ένα σύστημα, αλλά και την άνεση με την οποία αλλάζει τις προδιαγραφές. Ενώ αυτό θα έπρεπε να μας χαροποιεί, μας δημιουργεί αναστάτωση και με το πρώτο μήνυμα αλλαγής προδιαγραφών,ειδικά σε προχωρημένες φάσεις ενός project, έρχεται η καταστροφή. Και φυσικά για όλα τα παραπάνω φταίει αυτό το ανικανοποίητο και αναποφάσιστο πλάσμα που το ονομάζουμε «πελάτης». Όσες φορές κι αν προσπαθήσαμε να «κλειδώσουμε» τις προδιαγραφές στα πρώτα στάδια του project είτε επειδή έτσι το προβλέπει η σύμβαση μαζί του, είτε επειδή «πρέπει να ξέρουμε εκ των προτέρων τι έχουμε να υλοποιήσουμε», το μόνο που καταφέραμε είναι να έρθουμε σε ρήξη από την αρχή του project και να «επιτύχουμε» τα αντίθετα αποτελέσματα. Είμαστε τελικά δέσμιοι των ορέξεων των πελατών; Φυσικά και όχι. Ο σκοπός μας είναι, ή τουλάχιστο πρέπει να είναι, η παράδοση ενός συστήματος που καλύπτει όσο το δυνατόν καλύτερα, και πάντα μέσα στο budget, τις επιχειρησιακές του ανάγκες. Υπάρχει τρόπος να τα καταφέρουμε, και δεν είναι δύσκολος.

Η εφαρμογή της πρακτικής

Οι συχνές παρουσιάσεις για άμεση ανατροφοδότηση είναι πολύτιμες και έρχονται να καλύψουν το κενό που υπάρχει μεταξύ της ομάδας ανάπτυξης (τι υλοποιείται) και των τελικών χρηστών (τι τελικά θέλουν). Το γεγονός ότι λαμβάνουν μέρος σε τακτά διαστήματα από την αρχή του project, διασφαλίζει ότι οι κρίσιμες αλλαγές εντοπίζονται όσο πιο άμεσα γίνεται. Έτσι το κόστος υλοποίησης είναι σαφώς μικρότερο από την περίπτωση που θα ανακαλύπτονταν η ίδια αλλαγή πολύ αργότερα και όταν το project θα είχε προχωρήσει σημαντικά. Όπως σε κάθε Agile πρακτική, ωστόσο, έτσι και στις συχνές παρουσιάσεις καλό είναι να ακολουθούνται ορισμένοι κανόνες ώστε να έχουμε το μέγιστο επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι παρακάτω σύντομες οδηγίες αφορούν κυρίως projects στα οποία ο πελάτης είναι ένας και μπορεί να προσωποποιηθεί.

• Από την αρχή του project, λοιπόν, τον ενημερώνουμε για την τακτική που έχουμε σκοπό να εφαρμόσουμε και προσπαθούμε να εξηγήσουμε την ανταποδοτικότητά της, ότι γίνεται δηλαδή για να κατανοήσουμε καλύτερα τις ανάγκες του, αλλά και για να καταλάβει ο ίδιος τι ακριβώς χρειάζεται από το σύστημα.
• Σε περίπτωση που υπάρξει δυσαρέσκεια για την ύπαρξη τόσων πολλών «εκδόσεων», είναι καλό να αποσαφηνίσουμε ότι δεν είναι πραγματικές εκδόσεις, αλλά εσωτερικά demos, τα οποία δε θα διανεμηθούν σε όλους τους χρήστες.  Είναι πολύτιμα ωστόσο για την έγκαιρη διάγνωση λανθασμένων προδιαγραφών
• Σεβόμαστε τους διαθέσιμους χρόνους των πελατών. Προσπαθούμε να βρούμε μία προσέγγιση που να εξυπηρετεί όλους. Αν ο πελάτης δεν μπορεί να συμμετάσχει στην παρουσίαση στο τέλος κάθε iteration (για παράδειγμα κάθε δύο ή τρεις εβδομάδες) του αντιπροτείνουμε ένα demo κάθε μήνα (είναι το μέγιστο χρονικό διάστημα το οποίο πρέπει να επιδιώκουμε)
• Εξασφαλίζουμε ότι έχουμε πραγματικά να δείξουμε κάτι. Νέα χαρακτηριστικά, νέες λειτουργίες, είναι απαραίτητες να υπάρχουν και συνάμα να μην έχουν προβλήματα.  Αν ο πελάτης απογοητευτεί από ένα μη σταθερό demo, τότε το πιο πιθανό είναι να χάσει την εμπιστοσύνη του στην ομάδα ανάπτυξης και να δυσπιστεί σε κάθε προσπάθεια επόμενων παρουσιάσεων.
• Η παρουσίαση γίνεται αποκλειστικά από ένα μέλος της ομάδας ώστε να καθοδηγήσει τον πελάτη στα σημεία που χρήζουν προσοχής και σχολιασμού. Δεν αφήνουμε τον πελάτη να «παίξει» με την έκδοση. Του υπενθυμίζουμε ευγενικά το σκοπό της πρακτικής και ότι το demo δεν είναι κατάλληλο για beta testing.
• Ξεκαθαρίζουμε πριν από κάθε παρουσίαση ότι το προϊόν / σύστημα είναι ακόμα υπό ανάπτυξη και δεν είναι η τελική έκδοση που θα διανεμηθεί. Προσπαθούμε να εστιάσουμε σε ουσιαστικά σχόλια επιχειρησιακών αναγκών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αγνοούμε προτάσεις για τη χρηστικότητα, το user interface κτλ.

Product vs Project
Ωραία όλα τα παραπάνω, αλλά τι γίνεται στις περιπτώσεις που δεν έχουμε ένα διακριτό πελάτη, αλλά το προϊόν μας απευθύνεται σε αρκετές χιλιάδες χρηστών. Προφανώς τα παραπάνω δεν είναι καθόλου ρεαλιστικά ή μπορούν να εφαρμοστούν σε πολύ περιορισμένο βαθμό. Για το λόγο αυτό υπάρχουν μερικές εναλλακτικές ενέργειες που προσπαθούν να καλύψουν την αδυναμία υιοθέτησης της πρακτικής σε τέτοιου είδους προϊόντα.

• Η δημιουργία video επίδειξης στα οποία θα παρουσιάζονται τα νέα χαρακτηριστικά των συστημάτων σε κάθε έκδοση – πριν από την επίσημη ανακοίνωσή της. Κάτι σαν pre-release announcement. Το βασικότερο πλεονέκτημα αυτής της προσέγγισης είναι ότι με ελάχιστο κόστος, μπορούμε να δείξουμε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα (η διάρκεια του video δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 3 λεπτά), τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που χρειαζόμαστε για να διαφημίσουμε την νέα έκδοση και να λάβουμε ανάλογο feedback από τους πελάτες μας.
• Η δημιουργία demo sites στα οποία οι πελάτες ( υφιστάμενοι και υποψήφιοι ) έχουν τη δυνατότητα να δοκιμάζουν τις νέες εκδόσεις (Beta versions , Release Candidate versions ) και να αποστέλλουν με μία καθορισμένη διαδικασία τα σχόλιά και τις παρατηρήσεις τους.

Τα οφέλη της πρακτικής

Συνοψίζοντας τα παραπάνω παρουσιάζω ενδεικτικά μερικά από τα οφέλη της πρακτικής:

• Έγκαιρη διάγνωση λανθασμένων προδιαγραφών.
• Διόρθωση της «πορείας» του project με χαμηλό κόστος.
• Συνεχής επικοινωνία με τον πελάτη. Αίσθημα συμμετοχής στη διαμόρφωση του project.
• Δημιουργικό κλίμα μεταξύ της ομάδας ανάπτυξης και των τελικών χρηστών.
• Ενδυνάμωση της εμπιστοσύνης.
• Οι πιο κρίσιμες λειτουργίες παραδίδονται ολοκληρωμένες χωρίς να χρειάζεται να φτάσουμε στις τελευταίες φάσεις του project.

My first opensource journey

A few weeks ago, without any particular reason, probably to satisfy my continuous research for new hobbies and interests, I decided to contribute to an open-source project, initially developing a small plugin (module). The truth is that I did not take under consideration what I might encounter during this effort. Now, having completed the first version of the plugin, I feel that I finished a short journey in a different world of software development from that than I knew, and with this post I would like to share my experiences. Before that, however, I believe that it is appropriate to shortly describe what the plugin is about.

For over a year I am using the (in my humble opinion) ultimate tool for software quality which is Sonar. What makes Sonar so perfect and amazing? The infinite possibilities that offers to a software team in order to monitor the quality of a project under development / maintenance in detail. it covers the 7 axes of code quality: Design and Architecture, Duplicate Code, Unit Tests , complexity, potential software defects, Comments, and finally code rules.Integration with other popular systems like Maven as build system, and Jenkins for Continuous Integration practices, definetely increase its capabilities. Of course, to be honest, to benefit from Sonar, it is not enough just to keep track of code quality, but rather to act continuously towards improvement. The plugin, therefore, I developed for the Sonar, provides integration with Google Calendar, which is part of the suite of applications offered free by Google. Whenever Sonar completes the analysis a quality project, the plugin takes action and creates an event in Google Calendar set by the end user.

What did I encounter during my first opensource try?

Firstly I found a very structured and well-organized environment/community that provides tools for rapid development of plugins, control them, test their usage by other developers (SNAPSHOT release) and final publish them to thousands of Sonar users. The developers, are always willing to contribute their knowledge, ideas and comments whether positive or negative. There are rules and procedures, strictly followed by everyone, that define how the code is developed, how the documentation is written, about automated build processes and quality ( eat your Own Food ), even how much spaces should have the pom.xml file that describe the plugin. At almost every step there were a sonar core developer who was correcting me (thank you Evgeny!) and was giving extrelemely valuable feedback. I confess that after fifteen years of experience (?) In software development I felt like a student who developed my first Hello World example! Even how and when a plugin is ready for release is determined by a voting process among active developers/contributors of the project. All so different from what I was used or learned so far and so exciting for someone who wants to work within a standardized environment.

What have I learned - How have I expanded my technical knowledge?

I extended my knowledge around Maven. I learned new features in practice and how they serve specific purposes during the development of a (sub) system.

I studied a working example of a modular system without the cumbersome use of other technologies like OSGI. Besides, I used it to develope, test and release the plugin!!

I discovered the new google-api-client and more specifically the part that needs to process data in google calendar. A completely different API, and an approach that only ... Google could ever follow!
Finally I participated in a community of developers with different skills and knowledge, but they all respect each other and exchange ideas and comments without hesitation and intolerance.


My feelings
Initially, enthusiasm, which was then replaced by deep speculation until I managed to understand both systems and their API (Sonar/Google Calendar). With the completion of a beta release I started receiving feedback. That was a grear disappointment but make me try even harder for the final result. New efforts for better quality , always attached to the prescribed rules and procedures.Finally the first version is ready. It is approved by developers community and to be honest I feel as proud as I felt when I was finishing some lab exercises back in the mid-90s ? 

For one thing I am absolutely sure ... The open source software community of Sonar won one more supporter and as my free time permits I will continue to contrinute to it!

P.S. More Info about the plugin can be found at http://docs.codehaus.org/x/KAB-D 

My first opensource journey - Greek Version

For english version please visit this blog

Πριν από λίγο καιρό, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος, μάλλον για να ικανοποιήσω τις ασταμάτητες ανησυχίες μου για νέες ασχολίες και ενδιαφέροντα, αποφάσισα να συνεισφέρω σε ένα open-source project, αναπτύσσοντας αρχικά ένα μικρό plugin (υποσύστημα). Η αλήθεια είναι ότι δεν το πολυ-σκέφτηκα, ούτε ήξερα τι θα συναντούσα στην πορεία. Σήμερα, έχοντας ολοκληρώσει την πρώτη έκδοσή του, νιώθω ότι τελείωσα ένα μικρό ταξίδι, σε έναν διαφορετικό κόσμο ανάπτυξης λογισμικού από αυτόν που ήξερα, και με αυτό το post θέλω να μοιραστώ τις εμπειρίες μου. Πριν από αυτό, ωστόσο, κρίνω σκόπιμο να περιγράψω με λίγα λόγια το ίδιο το plugin.

Εδώ και πάνω από ένα χρόνο χρησιμοποιώ το ( κατά την ταπεινή μου άποψη ) απόλυτο εργαλείο ποιότητας λογισμικού που ακούει στο όνομα Sonar. Τι είναι αυτό που κάνει το Sonar τόσο τέλειο και καταπληκτικό; Μα, οι δυνατότητες που δίνει σε μία ομάδα λογισμικού να παρακολουθεί την ποιότητα ενός project υπό ανάπτυξη/συντήρηση με κάθε λεπτομέρεια. Οι άξονες στους οποιούς κινείται είναι οι εξής 7: Σχεδίαση και Αρχιτεκτονική, Διπλός Κώδικας, Unit Tests, Πολυπλοκότητα, Πιθανές ατέλειες λογισμικού, Σχόλια και τέλος Κανόνες Κωδικά. Η συνεργασία του με άλλα δημοφιλή συστήματα, όπως το Maven ως βuild σύστημα, και το Jenkins για συνεχή ολοκλήρωση, αυξάνουν κατακόρυφα τις δυνατότητές του. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, για να επωφεληθεί μία ομάδα λογισμικού από το Sonar, δεν αρκεί να καταγράφει την ποιότητα του κώδικα, αλλά κυρίως να ενεργεί συνεχώς προς την κατεύθυνση της βελτίωσής της. Το plugin, λοιπόν, που ανέπτυξα για το Sonar, παρέχει ολοκλήρωση (Integration) με το Google Calendar, που αποτελεί μέρος της σουιτάς εφαρμογών που παρέχει δωρεαν η Google. Κάθε φορά που το Sonar ολοκληρώνει την ανάλυση ποιότητας ενός project, τότε το plugin αναλαμβάνει δράση και δημιουργεί ένα event στο Google Calendar που έχει ορίσει ο χειριστής.

Τι συνάντησα λοιπόν από την πρώτη ημέρα που ξεκίνησα την ανάπτυξη μέχρι σήμερα;

Καταρχάς βρήκα ένα πολύ οργανωμένο περιβάλλον/κοινότητα το οποίο παρέχει εργαλεία για τη γρήγορη ανάπτυξη υποσυστημάτων, τον έλεγχο αυτών, τη δοκιμαστική τους χρήση από άλλους developers (SNAPSHOT release) και την οριστική τους διάθεση στους χιλιάδες χρήστες του Sonar. Οι developers, είναι πάντα πρόθυμοι να συνεισφέρουν με τις γνώσεις, τις απόψεις και τα σχόλιά τους είτε αυτά είναι θετικά είτε αρνητικά. Υπάρχουν κανόνες και διαδικασίες που τηρούνται πιστά από όλους. Από το πως θα αναπτύσσεται ο κώδικας, το documentation, οι διαδικασίες αυτοματοποιημένου build και ποιότητας (eat your own food) μέχρι πόσα space πρέπει να έχουν τα XML αρχεία που περιγράφουν το υποσύστημα. Σε κάθε μου βήμα σχεδόν υπήρχε ένας developer που με διόρθωνε. Ομολογώ ότι μετά από δεκαπέντε χρόνια εμπειρίας(;;) στην ανάπτυξη λογισμικού ένιωθα σα φοιτητής που έγραφα το πρώτο μου Hello World παράδειγμα!!! Ακόμα και το πως/πότε ένα plugin θεωρείται έτοιμο για release καθορίζεται από μία διαδικασία ψηφοφορίας ανάμεσα στους ενεργούς developers/contributors του project. Όλα τόσο διαφορετικά από αυτά που είχα συνηθίσει ή μάθει μέχρι τώρα και τόσο συναρπαστικά για κάποιο που θέλει να δουλεύει με οργάνωση και τυποποίηση.

Τι έμαθα - Πως επέκτεινα τις γνώσεις μου τεχνικά;

Έμαθα πως αξιοποιείται το Maven στην ολότητά του. Έμαθα νέα χαρακτηριστικά στην πράξη και πως αυτά εξυπηρετούν συγκεκριμένους σκοπούς κατά τη διάρκεια ανάπτυξης ενός (υπο)συστήματος.

Μελέτησα ένα ζωντανό παράδειγμα modular συστήματος χωρίς τη χρήση άλλων δυσκίνητων τεχνολογιών όπως το OSGI. Άλλωστε το χρησιμοποίησα για να αναπτύξω το plugin!!

Γνώρισα το νέο google-api-client και πιο συγκεκριμένα το κομμάτι που χρειάζεται για την επεξεργασία δεδομένων στο google calendar. Ένα εντελώς διαφορετικό API και μία προσέγγιση που μονο ... η Google θα μπορούσε να έχει!!
Συμμετείχα σε μία κοινότητα από developers με διαφορετικές εξειδικεύσεις και γνώσεις, οι οποίοι όμως όλοι σέβονται ο ένας τον άλλον και ανταλλάσσουν απόψεις χωρίς ενδοιασμούς και μισαλλοδοξία.

Τα συναισθήματά μου
Αρχικά ενθουσιασμός, στη συνέχεια προβληματισμός μέχρι να καταλάβω τα δύο συστήματα και τα API τους (Sonar/Google Calendar). Με την ολοκλήρωση μιας πρώτης έκδοσης, άρχισαν οι παρατηρήσεις. Απογοήτευση αλλά συνάμα μεγαλύτερη επιμονή για το τελικό αποτέλεσμα. Νέες προσπάθειες για ποιοτικότερη εργασία, προσαρμοσμένη στους προβλεπόμενους κανόνες και διαδικασίες. Η πρώτη έκδοση είναι έτοιμη. Άγχος για τη ψηφοφορία. Θα εγκριθεί το plugin από την κοινότητα ή όχι. Θα μπορέσω να νιώσω τόσο υπερήφανος ξανά όσο όταν ολκλήρωνα τις ασκήσεις στα εργαστήρια της σχολής; Ακόμα δε ξέρω... σε λίγες ημέρες όμως θα το γνωρίζω ... 

Για ένα όμως είμαι σίγουρος... το open source λογισμικό κέρδισε ακόμα έναν υποστηρικτή και όσο μου το επιτρέπει ο ελεύθερος χρόνος μου θα συνεχίζω να ασχολούμαι ενεργά!!

Daily Stand Up Meetings

Εισαγωγή

Τα Daily Stand-Up Meetings (DSUM) --επιτρέψτε μου να χρησιμοποιώ τους αγγλικούς όρους- αποτελούν ίσως την πιο εύκολη, φαινομενικά, agile πρακτική. Αν και μπορεί να χαρακτηριστεί παράξενη ή ακόμα και εκκεντρική αποτελεί σημαντικό κομμάτι του συνολικότερου agile planning. Ποιος δε θα απορούσε, σε μία εταιρία που όλες οι συναντήσεις παραδοσιακά γίνονται γύρω από ένα τραπέζι, αν έβλεπε μία ομάδα ανθρώπων να στέκονται όρθιοι καθημερινά – όχι στο διάλειμμά τους - και να συζητάνε για την πρόοδο των εργασιών τους; Ακόμα και οι ίδιοι οι συμμετέχοντες σίγουρα τις πρώτες φορές θα νιώσουν εντελώς αμήχανα. Άλλωστε ποιος είναι ο λόγος να είμαστε όρθιοι; Τι κερδίζουμε; Μια χαρά δεν είναι οι συναντήσεις στο τραπέζι; Συνήθως μιλάνε ένα – δύο άτομα και οι υπόλοιποι περιμένουν να περάσει η ώρα χαζεύοντας το ρολόι στον τοίχο ή εξασκώντας το ταλέντο τους στην αφηρημένη ζωγραφική σε όποια επιφάνεια βρεθεί διαθέσιμη.

Χαρακτηριστικά - Κανόνες

Τα DSUMs, βρίσκονται στο κατώτερο επίπεδο agile planning, όπως φαίνεται και στο παρακάτω σχήμα και αποτελoύν τον ημερήσιο προγραμματισμό της ομάδας. Για να είναι επιτυχημένα και ουσιώδη αρκεί να έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

• Γίνονται πέντε φορές την εβδομάδα (κάθε εργάσιμη ημέρα) στον ίδιο χώρο και την ίδια ώρα. (Η ώρα επιβάλλεται να εξυπηρετεί όλους τους συμμετέχοντες)
• Όλοι όσοι εργάζονται στο project / product απαντούν τουλάχιστο στις παρακάτω τρείς(3) ερωτήσεις

• • Τι έκανα την ημέρα που τελείωσε;
  • Τι θα κάνω την ημέρα που έρχεται;
  • Τι εμπόδια έχω στο δρόμου μου
• Η διάρκειά τους δεν ξεπερνάει τα δεκαπέντε (15’) λεπτά. ( Τεχνικές λεπτομέρειες και αναλύσεις γίνονται μετά τη συνάντηση με τα μέλη που απαιτούνται )
• Ο χώρος στον οποίο γίνονται συνίσταται να είναι ο χώρος εργασίας και πιο συγκεκριμένα γύρω από τον πίνακα εργασιών της ομάδας (Team Board)
•  Και φυσικά, όλοι οι συμμετέχοντες στέκονται όρθιοι, σχηματίζοντας ένα ημικύκλιο ώστε να μπορούν να κοιτάζονται χωρίς εμπόδια.

Το τελευταίο χαρακτηριστικό, είναι αυτό που προσδίδει και τη μεγαλύτερη αξία στην πρακτική. Μία συνάντηση που απαιτεί να είναι όρθιοι οι συμμετέχοντες, συνήθως, διαρκεί πολύ λιγότερο από ότι ή ίδια συνάντηση σε ένα τραπέζι και «αναγκάζει» τον καθένα να συμμετέχει ενεργά.

Από την Ομάδα – Για την Ομάδα

          

Ένα κλασσικό «λάθος» που γίνεται σε τέτοιες συναντήσεις (DSUMs) είναι να θεωρηθούν ότι αποτελούν ένα εναλλακτικό είδος αναφοράς προόδου στον Project / Product Manager ή στον Team Leader.

Αυτό που χρειάζεται να γίνει σαφές σε όλα τα μέλη της ομάδας, είναι ότι τα DSUMs γίνονται για να συγχρονίζονται μεταξύ τους σε σχέση με το πλάνο της επανάληψης (iteration plan) και με τις εργασίες που έχουν αναλάβει να ολοκληρώσουν μέχρι το τέλος της. Οι απαντήσεις και οι πιθανές ερωτήσεις πρέπει να έχουν ως αποδέκτες όλα τα μέλη της ομάδας και όχι τον εκάστοτε υπεύθυνο. Άλλωστε, οι συναντήσεις γίνονται αποκλειστικά με σκοπό το όφελος των ανθρώπων που εργάζονται στην ομάδα. Μια καλή πρακτική για τον έλεγχο της ροής της συνάντησης είναι να υπάρχει ένα αντικείμενο, το οποίο ο κάτοχός του θα έχει και το λόγο. Μόλις το αντικείμενο δοθεί σε άλλον τότε αλλάζει και ο ομιλητής.

Ποιοι συμμετέχουν

                Η πρακτική εφόσον επιθυμούμε να εφαρμοστεί σωστά, απαιτεί τη συμμετοχή όλων των μελών της ομάδας στα DSUMs (developers, testers, designers, πελάτες ή business analysts, agile coaches κτλ. ). Υπάρχουν δύο διαφορετικές απόψεις για το ποιοι έχουν «δικαίωμα» να μιλάνε σε αυτές τις συναντήσεις.

Η πρώτη στηρίζεται στην ιστορία της κότας και του γουρουνιού και επιτρέπει να μιλάνε μόνο αυτοί που συνεισφέρουν στο project. Δεν έχουν δικαίωμα, δηλαδή, να μιλήσουν οι πελάτες ή οι business analysts.

Η δεύτερη προσέγγιση κατακρίνει τη διάκριση των συμμετεχόντων σε κοτούλες και γουρουνάκια, εκτιμώντας ότι αφενός αυτό αποτελεί ένδειξη μη σεβασμού και αφετέρου χάνεται το ενδιαφέρον από τους ανθρώπους χωρίς «δικαίωμα» παρέμβασης.

Τα οφέλη της πρακτικής

Θεωρώντας ότι τα DSUM αντικαθιστούν οποιαδήποτε άλλη μορφή συναντήσεων που έχουν σκοπό αναφορές προόδου παρουσιάζω ενδεικτικά μερικά από τα οφέλη της πρακτικής:

• Λιγότερος «χαμένος» χρόνος σε παρακολούθηση προόδου εργασιών
• Εργασίες που καθυστερούν εντοπίζονται από όλη την ομάδα άμεσα και καθημερινά
• Τα περισσότερα προβλήματα αναφέρονται καθημερινά και επιλύονται άμεσα.
• Τα μέλη της ομάδας σταδιακά γίνονται ολοένα και πιο ενεργά
• Το status του project καθημερινά κοινοποιείται σε όλα τα μέλη της ομάδας.
• Το κάθε μέλος έχει το δικαίωμα να προγραμματίζει την εργασία του (όχι ο PM) και με αυτόν τον τρόπο θυμούνται πιο εύκολα τι έχουν να κάνουν.