Η "ηλεκτρονική" συνταγογράφηση στην Ελλάδα

Πρόσφατα χρειάστηκε να επισκεφτεί ένα συγγενικό μου πρόσωπο έναν γιατρό, συμβεβλημένο με τον ΟΠΑΔ. Μετά την εξετάση και το πόρισμα ήρθε η ώρα της συνταγής και ως εκ του θαύματος, και με καμάρι μας λέει:"Δε χρειάζεται το βιβλιάριό σας, θα σας γράψω τη συνταγή ηλεκτρονικά". "Επιτέλους, λέω από μέσα μου. Μπορέσαμε και κάναμε ένα μεγάλο έργο ως χώρα με μερικές χιλιάδες ευρώ! ". Καθήσα, λοιπόν και περίμενα να εκτυπωθεί η συνταγή. Μετά από 10' αναμονής, ο γιατρός μας πληροφορεί ότι δε μπορεί να συνδεθεί στο σύστημα και για να μην περιμένουμε θα την καταχωρήσει κάποια άλλη στιγμή και θα μας πάρει τηλέφωνο να περάσουμε να την πάρουμε. Πρόσθεσε δε ότι μία στις δύο συνταγές δεν μπορεί να τις γράψει την ώρα που χρειάζεται ή κάνει περισσότερο χρόνο από την ίδια την εξέταση του ασθενούς. Για πολλά φάρμακα μπορεί να κάνει και μισή ώρα, ρίχνοντας τις ευθύνες στο.... "σύστημα". 

Άρχισε ήδη σιγά σιγά να μου φεύγει ο αρχικός ενθουσιασμός για το "μεγάλο έργο" της Υγείας. Μετά από δύο ημέρες μας καλεί πράγματι ο γιατρός και πηγαίνουμε να πάρουμε τη συνταγή, την οποία και προσκομίζουμε στο φαρμακείο χωρίς να χρειαστεί πλέον η παραδοσιακή θεώρηση από τον ΟΠΑΔ. "Πάλι καλά", αναθαρρώ. "Τουλάχιστο γλιτώσαμε την επιπλέον αναμονή στην ουρά του ΟΠΑΔ!". 

Το άλλο πρωί μας τηλεφωνεί ο φαρμακοποιός λέγοντάς μας ότι η συνταγή είναι ελλιπής(!!!). Πως είναι δυνατόν συνταγή που έχει καταχωρηθεί ηλεκτρονικά να είναι ελλιπής, αναρωτήθηκα.Το γεγονός ότι είμαι άνθρωπος της πληροφορικής και έχοντας συμμετάσχει σε ανάλογου μεγέθους έργα, με κάνει να σκέφτομαι ελαφρώς διαφορετικά κάποια θέματα που σχετίζονται με συστήματα λογισμικού, αλλά, πριν προλάβω να ρωτήσω τι είναι αυτό που καθιστά τη συνταγή ελλιπής, συμπληρώνει ο φαρμακοποιός ότι λείπει η σφραγίδα του γιατρού στην οποία αναγράφεται ότι είναι συμβεβλημένος με τον ΟΠΑΔ!!! Άφωνος... ο γραφόντας. Δε ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω. Χωρίς να έχω πολλή όρεξη για κουβέντα, ξαναπηγαίνω στο φαρμακείο, παίρνω πάλι τη συνταγή και την μεταφέρω στο γιατρό για να μου βάλει την περίφημη σφραγίδα. Την επόμενη μέρα... μαντέψτε... ξανα στο φαρμακείο... με τη "σωστή" πλέον συνταγή εφόσον υπάρχει η "σφραγίδα που πιστοποιεί ότι γιατρός δεν είναι κομπογιανίτης!!!". Κάπου εδώ μπόρεσα να πάρω τα φάρμακα και ευτυχώς τελειώνει η ιστορία με τη συνταγή. Χρειάστηκαν τρείς επισκέψεις στο γιατρό και τρείς στο φαρμακείο (σύνολο 6) για να ολοκληρωθεί η συναλλαγή ενώ πριν την "ηλεκτρονική" συνταγογράφηση χρειαζόμασταν συνολικά τρείς επισκέψεις ( μία στο γιατρό, μία στον ΟΠΑΔ και μία στο φαρμακείο ). Ντράπηκα για την ιδιότητά μου. Δεν είναι δυνατόν ένα σύστημα να καθιστά μία διαδικασία που εμπλέκει τους πολίτες πιο δύσκολη, πιο χρονοβόρα, πιο περίπλοκη από ότι ήταν πριν την εφαρμογή του συστήματος! 

Για να μην τα πολυλογώ η όλη ιστορία μου γέννησε μερικά ερωτήματα 

• Για ποιο λόγο ο Σύλλογος των Φαρμακοποιών χρειάζεται να βλέπει τη σφραγίδα πάνω στο εκτυπωμένο χαρτί της συνταγής; ΜΟΝΟ οι συμβελημένοι ιατροί έχουν δικαιώμα να καταχωρούν συνταγές. Αλλά ακόμα κι αν χρειάζεται να γίνει κάποιος έλεγχος υπάρχει το ΑΜΚΑ του γιατρού επάνω στη συνταγή που τον ταυτοποιεί μοναδικά. Σφραγίδα μπορώ να βγάλω κι εγώ, πρόσβαση στο σύστημα όμως δε γίνεται να αποκτήσω!!!
• Για ποιο λόγο, χρειάζεται να περάσει τη συνταγή τόσο ο γιατρός όσο και ο φαρμακοποιός και ο πολίτης να κάνει τον courrier πηγαινοφέρνοντας ένα κομμάτι χαρτί; Είναι δύσκολο να δηλώσει ο ασθενής στο γιατρό του, το φαρμακείο της επιλογής του, έτσι ώστε ο φαρμακοποιός να δεί αυτόματα τη συνταγή στο κατάστημά του και το μόνο που να απομένει να είναι η παράδοση των φαρμάκων;
• Για ποιο λόγο η καταχώρηση δύο φαρμάκων απαιτεί 15' - 30', παραπάνω δηλαδή από την εξέταση και ο πολίτης χρειάζεται να πάει και δεύτερη φορά στο γιατρό; ( εδώ ξέρω και την απάντηση : ένα σύστημα των 15.000€ - 20.000€ προφανώς δεν μπορεί να υποστηρίξει τους χιλιάδες χρήστες ( ιατρούς, φαρμακοποιούς ) σε όλη την Ελλάδα ) 

Κρίμα... είναι πολύ κρίμα ένα τόσο σημαντικό ζήτημα όπως αυτό της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης να αντιμετωπίζεται με αυτόν τον τρόπο από τη χώρα. Καλές είναι οι περικοπές δαπανών αλλά μάλλον από λάθος μεριά βρήκαμε να κόψουμε.

Ένα ... click ... πριν την ολοκλήρωση

Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, των εκατοντάδων έργων πληροφορικής που παραδόθηκαν και δε λειτούργησαν ποτέ, υπάρχουν κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις που σου αφήνουν μία πικρία αλλά και μία ελπίδα για το μέλλον. Ελπίδα ότι ίσως να δούμε περισσότερα τέτοια επιτυχημένα έργα και πικρία για το γεγονός ότι ενώ μπορούμε ως κοινωνία να πετύχουμε πολλά προσπαθούμε να εκμαιεύσουμε το μέγιστο προσωπικό όφελος εις βάρος των πολλών. Η αρχαία Αθήνα έλαμπε επί πολλές δεκαετίες επειδή οι πολίτες της είχαν καταλάβει ότι αν το σύνολο δεν ευημερεί, μακροπρόθεσμα ούτε ο ίδιοι θα ευημερούσαν. Η σύγχρονη Ελλάδα ακόμα να το συνειδητοποιήσει... 

Ένα έργο, λοιπόν (για να είμαι ακριβής, μία σειρά από έργα), που δεν είναι υπερβολή να το χαρακτηρίσω ισάξιο του TAXIS, είναι η πλήρης, και τονίζω τον όρο πλήρης, μηχανογράφηση του υποθηκοφυλακείου Θεσσαλονίκης και η παροχή υψηλού επιπέδου ηλεκτρονικών υπηρεσιών σε ένα ευρύ φάσμα αποδεκτών. Από το 2004 μέχρι τα τέλη του 2010 έλαβαν χώρα στον παραπάνω φορέα μία σειρά από καινοτόμες προσπάθειες και οι οποίες οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση που μπορεί να φαντάζει ξένη στην ελληνική πραγματικότητα. Από τους αμέτρητους φακέλους στις υπερβολικά γεμάτες ντουλάπες, τις ατελείωτες ώρες αναμονής στα γκισέ και τους χώρους αναζήτησης πράξεων, και τους απαράδεκτους χρόνης απόκρισης στις εκδόσεις πιστοποιητικών και εγγραφών φτάσαμε στην ολοκληρωμένη μηχανογράφηση όπου ο καθε ενδιαφερόμενος εξυπηρετείται σε ελάχιστα λεπτά, στην πλήρη ψηφιοποίηση του ιστορικού αρχείου του υποθηκοφυλακείου από τη δεκαετία του '30 μέχρι σήμερα και στην online αναζήτηση πράξεων (μεταγραφές, υποθήκες, κατασχέσεις και αγωγές) από εξουσιοδοτημένους χρήστες (δικηγόροι, δικαστικοί επιμελητές, εφορίες κτλ. )

Κι όμως ένα τέτοιο έργο δεν είναι ακόμα ανακοινώσιμο και ευρέως διαθέσιμο. Η αιτία; Δεν βρίσκονται τα κονδύλια για να καλύψουν την ετήσια δαπάνη για μία αξιοπρεπή τηλεπικοινωνιακή γραμμή που θα είναι ικανή να εξυπηρετήσει τους χιλιάδες δυνητικούς επισκέπτες της μηχανής αναζήτησης του υποθηκοφυλακείου Θεσσαλονίκης. Έτσι ένα τόσο σημαντικό έργο περιορίζεται και βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας επιτρέποντας, δυστυχώς, την πρόσβαση σε περιορισμένο αριθμό χρηστών (μερικές δεκάδες) μέχρι να δοθεί λύσει στο πρόβλημα του τηλεπικοινωνιακού εξοπλισμού. Για το ΣΥΖΕΥΞΙΣ; Ούτε λόγος να γίνεται; Η αίτηση του φορέα σίγουρα βρίσκεται σε κάποιο συρτάρι εδώ και 1 1/2 χρόνο. 

Ένα click απομένει για την ολοκλήρωση ενός σημαντικού έργου πληροφορικής ώστε χιλιάδες πολίτες με ένα click να απολαμβάνουν αξιόπιστες και ολοκληρωμένες ηλεκτρονικές υπηρεσίες. 

Τι περιμένουμε;