Η κρίση στην Ελλάδα δεν εμφανίστηκε την τελευταία τριετία. Ζει και βασιλεύει στον τόπο μας εδώ και τριάντα πέντε χρόνια. Προφανώς και δεν αναφέρομαι σε καμία "οικονομική κρίση" ή όπως αλλιώς έχει χαρακτηριστεί. Πριν προχωρήσω, ωστόσο, στην τεκμηρίωση του παραπάνω επιχειρήματος ας δούμε λίγο τα πράγματα όπως παρουσιάζονται σήμερα. Σύμφωνα με τις προβλέψεις με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αργά ή γρήγορα το χρέος μας ως χώρα θα επανέλθει σε ανεκτά επίπεδα ώστε να μπορούμε και πάλι να δανειστούμε από τις αγορές. Από εμάς (ως πολιτική ηγεσία) εξαρτάται ποιο δρόμο θα επιλέξουμε (πτώχευση ή συνεχή αναγκαία αλλά σκληρά μέτρα), όμως, όπως ανέφερα το χρέος θα επανέλθει σε λογικά πλαίσια χωρίς, εννοείται, να αλλάξουμε και πάλι νόμισμα. Μένει να δούμε αν αυτό θα γίνει σε έξι μήνες, ένα χρόνο ή μία δεκαετία.
Θα έρθει λοιπόν εκείνη η στιγμή που κάποιος πολιτικός ή ένας αξιωματουχος του Δ.Ν.Τ. θα μας ανακοινώσει τα ευχάριστα νέα. Φαντάζομαι ότι θα νιώσουμε όλοι μας ανακούφιση. Θα σταματήσουμε τα ψυχοφαρμακα ή ότι άλλο παιρνουμε και θα επιστρέψουμε στους ρυθμούς και τις συνήθειες που είχαμε μέχρι και τα μέσα του 2009. Σωστά; Γιατί όχι; Άλλωστε εμείς δε φταίμε αν δεν έκαναν οι κυβερνήσεις που οι ίδιοι επιλέξαμε τη δουλειά τους σωστά. Δε φταίμε εμείς αν παράγουμε λιγότερα ως χώρα από όσα ξοδεύουμε. Δε μας πολύ - νοιάζει άλλωστε. Εμείς και οι δικοί μας, να περνάμε καλά. Αυτό αρκεί! Αν λοιπόν η Ελλάδα της μεταπολίτευσης χρειάστηκε 35 χρόνια για να φτάσει στη χρεωκοπία... η Ελλάδα της μετα-χρεωκοπίας θα χρειαστεί πολύ λιγότερα... να είμαστε βέβαιοι για αυτό.
Και γιατί θα συμβεί αυτό; Για τον απλό λόγο ότι η κοινωνική κατάρρευση στη δική μας περίπτωση έχει προηγηθεί προ πολλού από την οικονομική κατάρρευση. Είμαστε από τις ελάχιστες χώρες που η χρεωκοπία οφείλεται κυρίως στην ανυπαρξία κοινωνική συνείδησης και λιγότερο σε λανθασμένους οικονομικούς χειρισμούς. Αν περιμένουμε την ανόρθωση της οικονομίας μας για να αλλάξει η κοινωνία μας είμαστε γελασμένοι. Τα κοινωνικά μας "ήθη και έθιμα" έχουν φέρει την Ελλάδα στην οικονομική εξαθλίωση που βιώνουμε όλοι μας και ας το επαναλάβω, η κοινωνική εξαθλίωση έχει προηγηθεί εδώ και πολύ καιρό!
Μόνο όταν σταματήσουμε να συμπεριφερόμαστε με προσωπικά, οικογενειακά ή συντεχνιακά κριτήρια, η κοινωνίας μας θα αρχίσει να αλλάζει σταδιακά. Θα περάσουν σίγουρα πολλά χρόνια, ίσως όσα χρειάστηκαν για να την καταστρέψουμε, για να επανέλθει όπως πρέπει. Η γενιά που σήμερα είναι τριαντάρηδες - σαραντάρηδες είναι οι πιο άτυχοι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, διότι στην πλειοψηφία τους μεγάλωσαν με λάθος προσανατολισμό. Τώρα όμως είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ευκαιρία να δώσουν στα παιδιά τους τα εφόδια με τα οποία θα μπορέσουν να δημιουργήσουν τις κοινωνικές δομές που αξίζουμε. Ίσως κάποιο από εμάς να μπορέσουν αλλάξουν λίγο."You cannot teach old dog, new tricks", ανέφερε μία διαφήμιση στηριζόμενη στο ομώνυμο σκωτσέζικο ρητό.Ίσως και να ισχύει και στους ανθρώπους. Οπωσήποτε όμως δεν ισχύει για τα παιδιά και τους έφηβους. Ας μή τους διδάξουμε τα λάθη με τα οποία έχουμε πορευτεί μέχρι σήμερα. Ας τους μάθουμε το σωστό, το δίκαιο, την αξιοκρατία, την επιμονή, την υπομονή, την αγάπη, την αυτοεκτίμηση και κυρίως το σεβασμό προς το συνάνθρωπό!
Να είμαστε σίγουροι ότι η νέα γενιά, με τη δική μας καθοδήγηση, έχοντας μάθει από τα λάθη, θα μας βγάλει ασπροπρόσωπους και αν είμαστε καλά θα προλάβουμε να ζήσουμε έστω και στα γεράματα μία Ελλάδα, μία κοινωνία με πραγματικές αξίες και αρχές.
