Sunday, September 25, 2011

Η κρίση στην Ελλάδα δεν εμφανίστηκε την τελευταία τριετία...

Η κρίση στην Ελλάδα δεν εμφανίστηκε την τελευταία τριετία. Ζει και βασιλεύει στον τόπο μας εδώ και τριάντα πέντε χρόνια. Προφανώς και δεν αναφέρομαι σε καμία "οικονομική κρίση" ή όπως αλλιώς έχει χαρακτηριστεί. Πριν προχωρήσω, ωστόσο, στην τεκμηρίωση του παραπάνω επιχειρήματος ας δούμε λίγο τα πράγματα όπως παρουσιάζονται σήμερα. Σύμφωνα με τις προβλέψεις με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αργά ή γρήγορα το χρέος μας ως χώρα θα επανέλθει σε ανεκτά επίπεδα ώστε να μπορούμε και πάλι να δανειστούμε από τις αγορές. Από εμάς (ως πολιτική ηγεσία) εξαρτάται ποιο δρόμο θα επιλέξουμε (πτώχευση ή συνεχή αναγκαία αλλά σκληρά μέτρα), όμως, όπως ανέφερα το χρέος θα επανέλθει σε λογικά πλαίσια χωρίς, εννοείται, να αλλάξουμε και πάλι νόμισμα. Μένει να δούμε αν αυτό θα γίνει σε έξι μήνες, ένα χρόνο ή μία δεκαετία. 

Θα έρθει λοιπόν εκείνη η στιγμή που κάποιος πολιτικός ή ένας αξιωματουχος του Δ.Ν.Τ. θα μας ανακοινώσει τα ευχάριστα νέα. Φαντάζομαι ότι θα νιώσουμε όλοι μας ανακούφιση. Θα σταματήσουμε τα ψυχοφαρμακα ή ότι άλλο παιρνουμε και θα επιστρέψουμε στους ρυθμούς και τις συνήθειες που είχαμε μέχρι και τα μέσα του 2009. Σωστά; Γιατί όχι; Άλλωστε εμείς δε φταίμε αν δεν έκαναν οι κυβερνήσεις που οι ίδιοι επιλέξαμε τη δουλειά τους σωστά. Δε φταίμε εμείς αν παράγουμε λιγότερα ως χώρα από όσα ξοδεύουμε. Δε μας πολύ - νοιάζει άλλωστε. Εμείς και οι δικοί μας, να περνάμε καλά. Αυτό αρκεί! Αν λοιπόν η Ελλάδα της μεταπολίτευσης χρειάστηκε 35 χρόνια για να φτάσει στη χρεωκοπία... η Ελλάδα της μετα-χρεωκοπίας θα χρειαστεί πολύ λιγότερα... να είμαστε βέβαιοι για αυτό.

Και γιατί θα συμβεί αυτό; Για τον απλό λόγο ότι η κοινωνική κατάρρευση στη δική μας περίπτωση έχει προηγηθεί προ πολλού από την οικονομική κατάρρευση. Είμαστε από τις ελάχιστες χώρες που η χρεωκοπία οφείλεται κυρίως στην ανυπαρξία κοινωνική συνείδησης και λιγότερο σε λανθασμένους οικονομικούς χειρισμούς. Αν περιμένουμε την ανόρθωση της οικονομίας μας για να αλλάξει η κοινωνία μας είμαστε γελασμένοι. Τα κοινωνικά μας "ήθη και έθιμα" έχουν φέρει την Ελλάδα στην οικονομική εξαθλίωση που βιώνουμε όλοι μας και ας το επαναλάβω, η κοινωνική εξαθλίωση έχει προηγηθεί εδώ και πολύ καιρό! 

Μόνο όταν σταματήσουμε να συμπεριφερόμαστε με προσωπικά, οικογενειακά ή συντεχνιακά κριτήρια, η κοινωνίας μας θα αρχίσει να αλλάζει σταδιακά. Θα περάσουν σίγουρα πολλά χρόνια, ίσως όσα χρειάστηκαν για να την καταστρέψουμε, για να επανέλθει όπως πρέπει. Η γενιά που σήμερα είναι τριαντάρηδες - σαραντάρηδες είναι οι πιο άτυχοι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, διότι στην πλειοψηφία τους μεγάλωσαν με λάθος προσανατολισμό. Τώρα όμως είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ευκαιρία να δώσουν στα παιδιά τους τα εφόδια με τα οποία θα μπορέσουν να δημιουργήσουν τις κοινωνικές δομές που αξίζουμε. Ίσως κάποιο από εμάς να μπορέσουν αλλάξουν λίγο."You cannot teach old dog, new tricks", ανέφερε μία διαφήμιση στηριζόμενη στο ομώνυμο σκωτσέζικο ρητό.Ίσως και να ισχύει και στους ανθρώπους. Οπωσήποτε όμως δεν ισχύει για τα παιδιά και τους έφηβους. Ας μή τους διδάξουμε τα λάθη με τα οποία έχουμε πορευτεί μέχρι σήμερα. Ας τους μάθουμε το σωστό, το δίκαιο, την αξιοκρατία, την επιμονή, την υπομονή, την αγάπη, την αυτοεκτίμηση και κυρίως το σεβασμό προς το συνάνθρωπό! 

Να είμαστε σίγουροι ότι η νέα γενιά, με τη δική μας καθοδήγηση, έχοντας μάθει από τα λάθη, θα μας βγάλει ασπροπρόσωπους και αν είμαστε καλά θα προλάβουμε να ζήσουμε έστω και στα γεράματα μία Ελλάδα, μία κοινωνία με πραγματικές αξίες και αρχές.


Friday, September 23, 2011

Η "ηλεκτρονική" συνταγογράφηση στην Ελλάδα

Πρόσφατα χρειάστηκε να επισκεφτεί ένα συγγενικό μου πρόσωπο έναν γιατρό, συμβεβλημένο με τον ΟΠΑΔ. Μετά την εξετάση και το πόρισμα ήρθε η ώρα της συνταγής και ως εκ του θαύματος, και με καμάρι μας λέει:"Δε χρειάζεται το βιβλιάριό σας, θα σας γράψω τη συνταγή ηλεκτρονικά". "Επιτέλους, λέω από μέσα μου. Μπορέσαμε και κάναμε ένα μεγάλο έργο ως χώρα με μερικές χιλιάδες ευρώ! ". Καθήσα, λοιπόν και περίμενα να εκτυπωθεί η συνταγή. Μετά από 10' αναμονής, ο γιατρός μας πληροφορεί ότι δε μπορεί να συνδεθεί στο σύστημα και για να μην περιμένουμε θα την καταχωρήσει κάποια άλλη στιγμή και θα μας πάρει τηλέφωνο να περάσουμε να την πάρουμε. Πρόσθεσε δε ότι μία στις δύο συνταγές δεν μπορεί να τις γράψει την ώρα που χρειάζεται ή κάνει περισσότερο χρόνο από την ίδια την εξέταση του ασθενούς. Για πολλά φάρμακα μπορεί να κάνει και μισή ώρα, ρίχνοντας τις ευθύνες στο.... "σύστημα". 

Άρχισε ήδη σιγά σιγά να μου φεύγει ο αρχικός ενθουσιασμός για το "μεγάλο έργο" της Υγείας. Μετά από δύο ημέρες μας καλεί πράγματι ο γιατρός και πηγαίνουμε να πάρουμε τη συνταγή, την οποία και προσκομίζουμε στο φαρμακείο χωρίς να χρειαστεί πλέον η παραδοσιακή θεώρηση από τον ΟΠΑΔ. "Πάλι καλά", αναθαρρώ. "Τουλάχιστο γλιτώσαμε την επιπλέον αναμονή στην ουρά του ΟΠΑΔ!". 

Το άλλο πρωί μας τηλεφωνεί ο φαρμακοποιός λέγοντάς μας ότι η συνταγή είναι ελλιπής(!!!). Πως είναι δυνατόν συνταγή που έχει καταχωρηθεί ηλεκτρονικά να είναι ελλιπής, αναρωτήθηκα.Το γεγονός ότι είμαι άνθρωπος της πληροφορικής και έχοντας συμμετάσχει σε ανάλογου μεγέθους έργα, με κάνει να σκέφτομαι ελαφρώς διαφορετικά κάποια θέματα που σχετίζονται με συστήματα λογισμικού, αλλά, πριν προλάβω να ρωτήσω τι είναι αυτό που καθιστά τη συνταγή ελλιπής, συμπληρώνει ο φαρμακοποιός ότι λείπει η σφραγίδα του γιατρού στην οποία αναγράφεται ότι είναι συμβεβλημένος με τον ΟΠΑΔ!!! Άφωνος... ο γραφόντας. Δε ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω. Χωρίς να έχω πολλή όρεξη για κουβέντα, ξαναπηγαίνω στο φαρμακείο, παίρνω πάλι τη συνταγή και την μεταφέρω στο γιατρό για να μου βάλει την περίφημη σφραγίδα. Την επόμενη μέρα... μαντέψτε... ξανα στο φαρμακείο... με τη "σωστή" πλέον συνταγή εφόσον υπάρχει η "σφραγίδα που πιστοποιεί ότι γιατρός δεν είναι κομπογιανίτης!!!". Κάπου εδώ μπόρεσα να πάρω τα φάρμακα και ευτυχώς τελειώνει η ιστορία με τη συνταγή. Χρειάστηκαν τρείς επισκέψεις στο γιατρό και τρείς στο φαρμακείο (σύνολο 6) για να ολοκληρωθεί η συναλλαγή ενώ πριν την "ηλεκτρονική" συνταγογράφηση χρειαζόμασταν συνολικά τρείς επισκέψεις ( μία στο γιατρό, μία στον ΟΠΑΔ και μία στο φαρμακείο ). Ντράπηκα για την ιδιότητά μου. Δεν είναι δυνατόν ένα σύστημα να καθιστά μία διαδικασία που εμπλέκει τους πολίτες πιο δύσκολη, πιο χρονοβόρα, πιο περίπλοκη από ότι ήταν πριν την εφαρμογή του συστήματος! 

Για να μην τα πολυλογώ η όλη ιστορία μου γέννησε μερικά ερωτήματα 
  • Για ποιο λόγο ο Σύλλογος των Φαρμακοποιών χρειάζεται να βλέπει τη σφραγίδα πάνω στο εκτυπωμένο χαρτί της συνταγής; ΜΟΝΟ οι συμβελημένοι ιατροί έχουν δικαιώμα να καταχωρούν συνταγές. Αλλά ακόμα κι αν χρειάζεται να γίνει κάποιος έλεγχος υπάρχει το ΑΜΚΑ του γιατρού επάνω στη συνταγή που τον ταυτοποιεί μοναδικά. Σφραγίδα μπορώ να βγάλω κι εγώ, πρόσβαση στο σύστημα όμως δε γίνεται να αποκτήσω!!!
  • Για ποιο λόγο, χρειάζεται να περάσει τη συνταγή τόσο ο γιατρός όσο και ο φαρμακοποιός και ο πολίτης να κάνει τον courrier πηγαινοφέρνοντας ένα κομμάτι χαρτί; Είναι δύσκολο να δηλώσει ο ασθενής στο γιατρό του, το φαρμακείο της επιλογής του, έτσι ώστε ο φαρμακοποιός να δεί αυτόματα τη συνταγή στο κατάστημά του και το μόνο που να απομένει να είναι η παράδοση των φαρμάκων;
  • Για ποιο λόγο η καταχώρηση δύο φαρμάκων απαιτεί 15' - 30', παραπάνω δηλαδή από την εξέταση και ο πολίτης χρειάζεται να πάει και δεύτερη φορά στο γιατρό; ( εδώ ξέρω και την απάντηση : ένα σύστημα των 15.000€ - 20.000€ προφανώς δεν μπορεί να υποστηρίξει τους χιλιάδες χρήστες ( ιατρούς, φαρμακοποιούς ) σε όλη την Ελλάδα ) 
Κρίμα... είναι πολύ κρίμα ένα τόσο σημαντικό ζήτημα όπως αυτό της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης να αντιμετωπίζεται με αυτόν τον τρόπο από τη χώρα. Καλές είναι οι περικοπές δαπανών αλλά μάλλον από λάθος μεριά βρήκαμε να κόψουμε.